Οι Ηνωμένες Πολιτείες «αντιμετωπίζουν μια ολοένα και πιο εύθραυστη παγκόσμια τάξη που πιέζεται από τον επιταχυνόμενο στρατηγικό ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, τις πιο έντονες και απρόβλεπτες διακρατικές προκλήσεις και τις πολλαπλές περιφερειακές συγκρούσεις με εκτεταμένες επιπτώσεις», αναφέρει η Ετήσια Αξιολόγηση Απειλών για το 2024 της κοινότητας πληροφοριών των ΗΠΑ.

Η αξιολόγηση, μια μη διαβαθμισμένη περίληψη της οποίας δημοσιεύεται ετησίως από το 2006 (με κραυγαλέα εξαίρεση το 2020), αυτοδιαφημίζεται ως «ένα δημόσιο παράθυρο στους κινδύνους εθνικής ασφάλειας». Όπως αναφέρει η εισαγωγή της περίληψης του 2024 που δεν έχει διαβαθμιστεί , η «αξιολόγηση επικεντρώνεται στις πιο άμεσες, σοβαρές απειλές για τις Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους».

Αυτές οι απειλές εμπίπτουν σε δύο ευρείες αλλά συνυφασμένες κατηγορίες στην αξιολόγηση του 2024: κρατικοί φορείς και διακρατικά ζητήματα.

Μεταξύ των αναγνωρισμένων κρατικών παραγόντων είναι η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα – ισοδύναμοι για την πορεία. Ενώ η αξιολόγηση λέει ότι η σειρά με την οποία παρουσιάζονται αυτές οι απειλές «δεν υποδηλώνει απαραίτητα τη σχετική τους σημασία ή το μέγεθος των απειλών…», είναι αξιοσημείωτο ότι η ενότητα για την Κίνα είναι η μεγαλύτερη και ευρύτερη περιοχή, λαμβάνοντας έναν απολογισμό όλων από την περιφερειακή της Κίνας και παγκόσμιες δραστηριότητες, σε οικονομικές και τεχνολογικές ανησυχίες, σε στρατιωτικά ζητήματα και θέματα ΟΜΚ, στον κυβερνοχώρο, στις πληροφορίες και στις «επιχειρήσεις κακοήθους επιρροής».

Η Κίνα, αναφέρει η αξιολόγηση, «μπορεί να επιχειρήσει να επηρεάσει τις αμερικανικές εκλογές το 2024 σε κάποιο επίπεδο λόγω της επιθυμίας της να παραμερίσει τους επικριτές της Κίνας και να μεγεθύνει τις κοινωνικές διαιρέσεις των ΗΠΑ».

Όταν πρόκειται για τη Ρωσία, πολλές από τις ίδιες κατηγορίες επαναλαμβάνονται με προσαρμοσμένες ανησυχίες, όπως αυτές που σχετίζονται με τη ρωσική αμυντική βιομηχανία, η οποία σύμφωνα με την αξιολόγηση «αυξάνει σημαντικά την παραγωγή μιας πληθώρας όπλων κρούσης μεγάλης εμβέλειας, πυρομαχικών πυροβολικού και άλλες δυνατότητες που θα του επιτρέψουν να διατηρήσει έναν μακρύ πόλεμο υψηλής έντασης εάν χρειαστεί».

Η αξιολόγηση περιλαμβάνει επίσης στην ενότητα των κρατικών φορέων την απειλή «σύγκρουσης και ευθραυστότητας» – από τον πόλεμο της Γάζας έως διάφορα σημεία ανάφλεξης μεταξύ και εντός συγκεκριμένων κρατών. «Η πιθανότητα διακρατικών συγκρούσεων και εσωτερικών αναταραχών σε άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο συνεχίζει επίσης να θέτει προκλήσεις για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, τόσο άμεσα όσο και ως απειλές για τους συμμάχους και τους εταίρους μας», αναφέρει η αξιολόγηση, σημειώνοντας στη συνέχεια ότι η περιφερειακή και τοπική « Οι συγκρούσεις έχουν εκτεταμένες και μερικές φορές διαδοχικές επιπτώσεις όχι μόνο για τις γειτονικές χώρες, αλλά και για τον κόσμο».

Οι πιθανές διακρατικές συγκρούσεις που εντοπίστηκαν περιλαμβάνουν κινεζικές ενέργειες στη Θάλασσα της Νότιας και Ανατολικής Κίνας, τα αμφισβητούμενα σύνορα μεταξύ Ινδίας και Κίνας, συνεχιζόμενη ένταση μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας και τη σχέση Ινδίας-Πακιστάν. Ειδικά για την Ινδία και το Πακιστάν, η αξιολόγηση σημειώνει ότι οι δύο γείτονες της Νότιας Ασίας «είναι διατεθειμένοι να διατηρήσουν την τρέχουσα εύθραυστη ηρεμία… [αλλά] καμία πλευρά δεν έχει χρησιμοποιήσει αυτήν την περίοδο ηρεμίας για να ανοικοδομήσει τους διμερείς δεσμούς της, καθώς κάθε κυβέρνηση έχει επικεντρωθεί σε περισσότερα πιεστικές εγχώριες προτεραιότητες…»

Τα πιθανά σημεία ανάφλεξης ενδοκρατικής αναταραχής είναι εκτεταμένα, από τα Βαλκάνια στην Αϊτή έως το Σουδάν, την Αιθιοπία και το Σαχέλ. Το Αφγανιστάν έχει το δικό του περιορισμένο πλαίσιο σε αυτή την ενότητα, με την αξιολόγηση να σημειώνει ότι «οι Ταλιμπάν δεν θα αντιμετωπίσουν επαρκώς την επίμονη ανθρωπιστική κρίση ή τις διαρθρωτικές οικονομικές αδυναμίες του Αφγανιστάν» αλλά ότι οι Ταλιμπάν πιθανότατα δεν θα αντιμετωπίσουν «απειλητική για το καθεστώς αντίσταση» στο εγγύς μέλλον. .

Προχωρώντας σε «διεθνικά ζητήματα», η αξιολόγηση αναφέρει ότι τέτοιες απειλές «αλληλεπιδρούν σε ένα περίπλοκο σύστημα μαζί με απειλές από κρατικούς παράγοντες, συχνά ενισχύοντας ο ένας τον άλλον και δημιουργώντας επικίνδυνους και διαδοχικούς κινδύνους για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ». Η αξιολόγηση χωρίζει αυτές τις απειλές σε τρεις κατηγορίες με πολλές υποκατηγορίες: αμφισβητούμενοι χώροι (διασπαστική τεχνολογία, ψηφιακός αυταρχισμός και διεθνική καταστολή και ΟΜΚ), κοινόχρηστοι τομείς (περιβαλλοντική αλλαγή και ακραίες καιρικές συνθήκες, ασφάλεια υγείας, μετανάστευση) και ζητήματα μη κρατικών φορέων (διεθνικά οργανωμένο έγκλημα, εμπορία ανθρώπων, παγκόσμια τρομοκρατία και ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες και εταιρείες ασφαλείας).

Ένα πρωταρχικό θέμα είναι η συνυφασμένη φύση του σημερινού τοπίου απειλών. Αναμφισβήτητα αυτό ίσχυε πάντα, αλλά φαίνεται να υπάρχει αυξημένη προσοχή στον αντίκτυπο μιας περιοχής –είτε μια σύγκρουση σε μια συγκεκριμένη χώρα είτε κάτι πιο άμορφο όπως μια μολυσματική ασθένεια– σε άλλες περιοχές. Σε αυτό προστίθενται οι προσπάθειες (τουλάχιστον από την σκοπιά των ΗΠΑ) κακοήθων παραγόντων όπως η Κίνα και η Ρωσία να επηρεάσουν το παγκόσμιο κοινό.

Υπάρχει ένα επιχείρημα ότι οι κοινωνικές διαιρέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες η αξιολόγηση της κοινότητας πληροφοριών λέει ότι το Πεκίνο και η Μόσχα επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν, αποτελούν από μόνες τους έναν κίνδυνο. Η αξιολόγηση αναφέρει, για παράδειγμα, «οι αυξανόμενες προσπάθειες του Πεκίνου να εκμεταλλευτεί ενεργά τις αντιληπτές κοινωνικές διαιρέσεις των ΗΠΑ χρησιμοποιώντας τις διαδικτυακές του προσωπικότητες το φέρνουν πιο κοντά στο βιβλίο παιχνιδιού της Μόσχας για επιχειρήσεις επιρροής». (η έμφαση δόθηκε). Αλλά οι κοινωνικές διαιρέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν γίνονται απλώς «αντιληπτές». είναι πολύ αληθινά. Αυτά μπορεί να τα εκμεταλλεύονται Αμερικανοί εχθροί, να ενισχύονται και να παραμορφώνονται πέρα από την αναγνώριση από εκστρατείες παραπληροφόρησης, αλλά οι σπόροι αυτών των συγκρούσεων είναι αναμφισβήτητα εγχώριοι.

Οι ΗΠΑ δεν περιλαμβάνονται στις χώρες όπου η αξιολόγηση βλέπει πιθανότητες για ενδοκρατική αναταραχή – αλλά ίσως θα έπρεπε να είναι. Μπορεί να είναι έξω από την αρμοδιότητα της κοινότητας πληροφοριών ή πέρα από τη γενική προσέγγιση της κοινότητας για τις απειλές ως εξωτερικά αντικείμενα, αλλά μερικές φορές η κλήση – η απειλή – προέρχεται από το εσωτερικό του σπιτιού.