Η Αϊτή βρίσκεται στα χέρια ενός νέου κύματος βίας. Ένοπλες συμμορίες πραγματοποιούν συντονισμένες επιθέσεις εναντίον στρατηγικών και συμβολικών τοποθεσιών. Έτσι, οι δύο μεγαλύτερες φυλακές δέχθηκαν επίθεση και άδειασαν -σχεδόν πέντε χιλιάδες κρατούμενοι βρίσκονται σε φυγή-, κάηκαν περίπου δέκα αστυνομικά τμήματα, υπουργεία λεηλατήθηκαν, ενώ το λιμάνι και το αεροδρόμιο του Πορτ-ο-Πρενς ανέστειλαν τη δραστηριότητά τους.
Ο Jimmy Cherizier, γνωστός και ως Barbecue, ο κύριος αρχηγός της συμμορίας, δήλωσε ότι ήθελε να βάλει τέλος στον πρωθυπουργό, Ariel Henry. Μιλάει για «επανάσταση» και προκαλεί «εμφύλιο» αν δεν παραιτηθεί. Η αστυνομία εγκατέλειψε σε μεγάλο βαθμό τους δρόμους, η κυβέρνηση εμφανίστηκε μόνο με δελτία τύπου που επαινούσαν το θάρρος της αστυνομίας και καθιέρωσαν κατάσταση έκτακτης ανάγκης, χωρίς αποτέλεσμα. Όσο για τον Άριελ Χένρι, εκτός χώρας από τις 25 Φεβρουαρίου, παρέμεινε σιωπηλός, κολλημένος στο Πουέρτο Ρίκο, μη μπορώντας να επιστρέψει στην Αϊτή. Εγκαταλελειμμένος από την Ουάσιγκτον, η οποία, ωστόσο, τον υποστήριζε από κοντά μέχρι τότε, ανακοίνωσε, αργά το βράδυ της Δευτέρας 11 Μαρτίου, μέσω ενός προηχογραφημένου βιντεοσκοπημένου μηνύματος, την αποχώρηση του και της κυβέρνησής του. Πώς φτάσαμε ως εδώ ?
Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί με προκατειλημμένες αναγνώσεις, εμποτισμένες με νεοαποικιακά στερεότυπα, που μεταδίδουν αυτάρεσκα λόγια αρχηγών συμμοριών, ενόχων για συστηματικές καταχρήσεις και βιασμούς. Η αντικυβερνητική ρητορική του «Μπάρμπεκιου» είναι οπορτουνιστική και δεν συνοδεύεται από κανένα πολιτικό εγχείρημα. Αντιθέτως, επιδιώκει να καβαλήσει την αντιδημοφιλία του πρωθυπουργού και να νομιμοποιήσει τη δράση του, ενισχύοντας παράλληλα τη δύναμή του ενόψει της επερχόμενης ανάπτυξης μιας διεθνούς δύναμης, υπό την εξουσία της Κένυας. Τέλος, η πρώτη ανεξάρτητη μαύρη Δημοκρατία δεν είναι μια καταραμένη χώρα στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου. Δεν πρόκειται για δύο τμήματα του πληθυσμού που αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο, αλλά για ένοπλες μπάντες που χρησιμοποιούν τον τρόμο για να εδραιώσουν την εξουσία τους.
Από τους «tonton macoutes» [την παραστρατιωτική πολιτοφυλακή υπό την προεδρία του François τότε Jean-Claude Duvalier] μέχρι σήμερα, οι συμμορίες υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό στην Αϊτή. Γεννιούνται στο έδαφος της φτώχειας, των ανισοτήτων και της ιδιωτικοποίησης της βίας που ενορχηστρώνεται από ένα ληστρικό κράτος. Η πολιτική τάξη και η ολιγαρχία τους εκμεταλλεύονται για να εξασφαλίσουν τον έλεγχο των γειτονιών και την εκλογική πελατεία. Χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη κλίμακα από εκείνους που βρίσκονται στην εξουσία για να σπάσουν το κοινωνικό κίνημα μεγάλης κλίμακας του 2018-2019 ενάντια στο υψηλό κόστος ζωής, τη διαφθορά και την ατιμωρησία, οι ένοπλες μπάντες έχουν δομηθεί και ισχυροποιηθεί, σε σημείο να ανεξαρτητοποιηθούν από τα παραδοσιακά τους φύλακες και ελέγχουν σχεδόν όλο το Πορτ-ο-Πρενς.
Σας απομένει να διαβάσετε το 54,01% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.