Ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος ωστόσο είχε καθιερώσει τα οικονομικά ως «εχθρό» , ανακάλυψε τον Ιούνιο του 2016 ένα ξαφνικό ενδιαφέρον για σκοτεινούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, την επομένη της νίκης του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Γάλλος πρόεδρος είχε εξαπολύσει την επίθεση για τον επαναπατρισμό εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) των γραφείων συμψηφισμού, των οργανισμών αυτών που, όταν πραγματοποιείται χρηματιστηριακή συναλλαγή, πραγματοποιούν την αποτελεσματική ανταλλαγή μεταξύ του τίτλου ιδιοκτησίας της δράσης και της πληρωμής χρημάτων.

Απαραίτητες για τις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές σωληνώσεις, χρησιμεύουν ως εγγύηση για την ομαλή λειτουργία των λειτουργιών. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για την Ευρώπη, και ακόμη λιγότερο για την Ευρωζώνη, να επιτρέψει σε μια χώρα που δεν είναι πλέον μέλος της Ένωσης και που δεν ήταν ποτέ μέλος της Ευρωζώνης να συνεχίσει να εκτελεί επιχειρήσεις σε ευρώ», υποστήριξε ο Φρανσουά. Ολάντ.

Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά, η μεταρρύθμιση που έκανε η ΕΕ για να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, μόλις άδειασε από την ουσία της… από το Παρίσι. Υπό την πίεση των μεγάλων γαλλικών τραπεζών, που αναμεταδόθηκαν από τη γαλλική κυβέρνηση, ένα μέτρο χωρίς δόντια ήρθε να αντικαταστήσει την αρχική φιλοδοξία. «Η Γαλλία οργάνωσε την καταστροφή αυτής της μεταρρύθμισης οικειοθελώς», κατηγορεί η Aurore Lalucq, ευρωβουλευτής (Δημόσια Πλατεία), που παρακολούθησε στενά την υπόθεση. Αφηγείται «σεληνιακές συναντήσεις» στο Bercy, όπου τα επιχειρήματα του γαλλικού τραπεζικού λόμπι συζητήθηκαν χωρίς καμία εκ των υστέρων. Ως εκ τούτου, τα γραφεία συμψηφισμού θα παραμείνουν στο Λονδίνο.

Σε μια εποχή που η Ευρώπη τονίζει την επιστροφή της οικονομικής της κυριαρχίας , η πρόκληση όσον αφορά τη χρηματοπιστωτική εποπτεία είναι ωστόσο μεγάλη. Μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση του 2008, οι ρυθμιστικές αρχές αποφάσισαν να επιβάλουν τη χρήση γραφείων συμψηφισμού για όλο και περισσότερα παράγωγα, τα οποία στο παρελθόν διαπραγματεύονταν απλώς εξωχρηματιστηριακά. Ως εκ τούτου, η σημασία τους έχει αυξηθεί και έχουν γίνει «συστημικοί υπερκίνδυνοι», στη γλώσσα των κανονισμών. Κατανοήστε: αν κάποιος από αυτούς χρεοκοπούσε, ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα κινδύνευε με ασφυξία.

Πέντε συναλλαγές το μήνα

Το πρόβλημα είναι ότι τα τρία κύρια ευρωπαϊκά γραφεία συμψηφισμού βρίσκονται στο Λονδίνο. Αυτά διαχειρίζονται, για παράδειγμα, το 94% των ανταλλαγών ανταλλαγής (χρηματοοικονομικών συμβάσεων) με επιτόκια σε ευρώ, σύμφωνα με μελέτη του 2021 από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Κεφαλαιαγορών . Η LCH, η οποία ανήκει στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, είναι η κύρια. Από την ευρωπαϊκή πλευρά, μόνο η Eurex, που ανήκει στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης, ανταγωνίζεται σε ορισμένους επιμέρους τομείς. Από την πλευρά των ρυθμιστικών αρχών, ο κίνδυνος είναι προφανής: σε περίπτωση κρίσης, δεν θα είχαν κανέναν έλεγχο σε μια εταιρεία εγγεγραμμένη εκτός ΕΕ.

Σας απομένει να διαβάσετε το 33,14% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.