Βιβλίο. Ο πρώτος ανταποκριτής της Le Monde στη Νοτιοανατολική Ασία, από το 1968, ο Jean-Claude Pomonti συνέχισε να ζει εκεί μετά τη συνταξιοδότησή του το 2005, στην Μπανγκόκ. Αυτό είναι πενήντα χρόνια παρατήρησης και πρακτικής μιας περιοχής που, από το Βιετνάμ μέχρι την Ινδονησία, μέσω των Φιλιππίνων και της Καμπότζης, έχει μεταμορφωθεί βαθιά. Ένα πεδίο μάχης του Ψυχρού Πολέμου, οι δέκα χώρες που το αποτελούν έχουν επιτύχει ρυθμούς ανάπτυξης που θα έκαναν τον υπόλοιπο κόσμο πράσινο από φθόνο.

Το τελευταίο του έργο, Ma part de rêve (Les Indes savantes, 2023), είναι μια βόλτα με αναμνήσεις και στοχασμούς στην ιστορία και τη γεωγραφία πολλών από αυτές τις χώρες, των οποίων παρέχει μερικά πολύτιμα κλειδιά για την κατανόηση: η Καμπότζη αιμορραγήθηκε από τους Χμερ Η γενοκτονία του Ρουζ επανεφευρέθηκε ως οικογενειακή επιχείρηση, αυτή της φυλής των Χουν Σεν, υπό την προστασία του κινεζικού γίγαντα. Οι Φιλιππίνες έχουν διαιωνίσει σαν κατάρα τον έλεγχο των μεγάλων οικογενειών, πρωτίστως των Marcoses, στην οικονομία και την πολιτική. Και η Ινδονησία, όπου ο Prabowo Subianto, ο πρώην γαμπρός του δικτάτορα Suharto (1965-1998), μόλις εξελέγη πρόεδρος , πιστεύει ότι μπορεί να εισέλθει στη δημοκρατική νεωτερικότητα αγνοώντας τη σφαγή 1,5 εκατομμυρίου ψευδοκομμουνιστών το 1965.

Η ζωή σώζει

Ωστόσο, η μοίρα κανενός έθνους δεν απασχόλησε τον Ζαν-Κλοντ Πομόντι περισσότερο από αυτή του Βιετνάμ, που ανακάλυψε το 1965 – έκανε τη στρατιωτική του θητεία ως συνεργάτης στο Ντα Νανγκ – και την οποία κάλυψε από το 1968, αμέσως μετά την είσοδό του στον κόσμο . , όταν η επίθεση Tet, εκείνη τη χρονιά, τοποθέτησε τη σύγκρουση μεταξύ του Νοτίου Βιετνάμ, που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ, που υποστηρίζεται από τους Σοβιετικούς βόρεια του ^17ου παραλλήλου, στην καρδιά των παγκόσμιων ειδήσεων. Στη Σαϊγκόν, τη νότια πρωτεύουσα, όπου οι Αμερικανοί έδωσαν το πράσινο φως στην ανατροπή, το 1963, του αυταρχικού Ngo Dinh Diem από στρατηγούς, ξένοι δημοσιογράφοι έγιναν μάρτυρες ενός αμετάκλητου αδιεξόδου – της καταστολής των Βιετκόνγκ (του κομμουνιστικούς αντάρτες του Νότου) και του Ο βομβαρδισμός του Βόρειου Βιετνάμ αποδείχτηκε ανίκανος να αλλάξει το ρεύμα του πολέμου.

Το 1973, ο Jean-Claude Pomonti πήγε να κάνει ρεπορτάζ σε μια περιοχή του Νότου που κατείχε το Βιετκόνγκ – χάρη σε μια έγκαιρη πληροφορία από έναν Νοτιοβιετναμέζο δημοσιογράφο, τον Pham Xuân An. Ο τελευταίος, ο οποίος σπούδασε δημοσιογραφία στις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι ο φιξέρ στη Σαϊγκόν για την αμερικανική εβδομαδιαία εφημερίδα Time , είναι στην πραγματικότητα διπλός πράκτορας: έχει διασυνδέσεις με τη CIA και το αντίστοιχο στο Νότιο Βιετνάμ, αλλά ενεργεί για λογαριασμό των υπηρεσιών πληροφοριών του Βορρά. Ο Pomonti θα βρει τα ίχνη του όταν επιστρέψει στο επανενωμένο και κομμουνιστικό Βιετνάμ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 – εκδιώχθηκε το 1974. Ο κατάσκοπος Αν, ο οποίος έγινε στρατηγός και συνταξιοδοτήθηκε, του λέει ότι του έσωσε τη ζωή, έχοντας συμβουλέψει να μην στις υπηρεσίες ασφαλείας του Νοτίου Βιετνάμ για να ρίξει μια χειροβομβίδα σε ένα κουτί χαπιών όπου συνάντησε ένα στέλεχος των Βιετκόνγκ.

Σας απομένει να διαβάσετε το 4,1% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.