Περιοδικό

Τον Μάρτιο του 2014, το Kuomintang ή KMT – τότε που έλεγχε τόσο την προεδρία της Ταϊβάν όσο και το νομοθετικό σώμα – προσπάθησε να επιβάλει ένα αμφιλεγόμενο εμπορικό σύμφωνο με την Κίνα, τη Συμφωνία Εμπορίου Υπηρεσιών Cross-Strait (CSSTA). Η κίνηση προκάλεσε οργή από την κοινωνία των πολιτών σχετικά με τις ανησυχίες ότι η συμφωνία ήταν αδιαφανής και θα έδινε στην Κίνα υπερβολική επιρροή στην οικονομία της Ταϊβάν.

Στις 18 Μαρτίου, μέρες πριν το KMT σχεδιάσει να θέσει το νομοσχέδιο σε τελική ψηφοφορία, φοιτητικές ομάδες κατέλαβαν το νομοθετικό γιουάν για να δείξουν την οργή τους για το CSSTA. Σύντομα έγινε σαφές ότι οι φοιτητές δεν ήταν μόνοι – η κοινή γνώμη ήθελε να βάλει φρένο στις προσπάθειες του τότε προέδρου Ma Ying-jeou να φέρει την Ταϊβάν πιο κοντά στην Κίνα. Εκατοντάδες χιλιάδες συμμετείχαν για να δείξουν την υποστήριξή τους στους φοιτητές σε μια συγκέντρωση στις 30 Μαρτίου. Η κατοχή και τα συναφή συλλαλητήρια είχαν πλέον όνομα: Κίνημα Ηλίανθου.

Έγινε σημείο καμπής στην πολιτική της Ταϊβάν. Όχι μόνο η CSSTA καταργήθηκε, αλλά το KMT υπέστη μεγάλες απώλειες στις επόμενες εκλογές του 2016. Έκτοτε δεν κατάφερε να κερδίσει την προεδρία, με πιο πρόσφατη ήττα στις δημοσκοπήσεις του 2024. Εν τω μεταξύ, το Κίνημα του Ηλίανθου έγινε γόνιμο έδαφος για πολιτικά ταλέντα για πανπράσινα κόμματα.

Ο Weiting Chen ήταν ένας από τους φοιτητικούς ηγέτες του Κινήματος Sunflower. Σε αυτή τη συνέντευξη, ο Τσεν, πλέον γεωπολιτικός αναλυτής, συζητά τους παράγοντες που βοήθησαν τους διαδηλωτές του Sunflower να πετύχουν και πώς το κίνημα συνεχίζει να αντηχεί στην πολιτική της Ταϊβάν σήμερα.

Ποιες ήταν οι κύριες ανησυχίες που οδήγησαν την κατάληψη του νομοθετικού γιουάν το 2014; Ήταν ανησυχία για την επιρροή της Κίνας, την κυριαρχία της Ταϊβάν, τη φύση του «μαύρου κουτιού» του νομοσχεδίου ή όλα τα παραπάνω;

Ολα τα παραπανω. Πριν από την έναρξη του κατοχικού κινήματος τον Μάρτιο του 2014, ομάδες πολιτών και διάφορες οργανώσεις που σχετίζονται με τη βιομηχανία είχαν ήδη αρχίσει να διαμαρτύρονται για το περιεχόμενο της Συμφωνίας Εμπορίου Υπηρεσιών Cross-Strait (CSSTA) όταν υπογράφηκε τον Ιούνιο του 2013. Αυτές οι διαμαρτυρίες περιλάμβαναν τομείς όπως οι τηλεπικοινωνίες, εκδόσεις, διαφημίσεις, μέσα ενημέρωσης και υγειονομική περίθαλψη, όλα αυτά εγείρουν ανησυχίες ότι η εμπορική συμφωνία θα μπορούσε να απειλήσει την εθνική ασφάλεια της Ταϊβάν ή να επηρεάσει αρνητικά τους Ταϊβανέζους εργαζόμενους. Ως εκ τούτου, εκείνοι που ήταν θεμελιωδώς αντίθετοι στην εμπορική συμφωνία αποτέλεσαν τον πυρήνα του κινήματος.

Μετά την έναρξη του κατοχικού κινήματος τον Μάρτιο του 2014, περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δίνουν προσοχή σε αυτό το θέμα. Αυτά τα άτομα δεν ήταν απαραίτητα αντίθετα με την εμπορική συμφωνία στο σύνολό της, αλλά γρήγορα αντιλήφθηκαν την έλλειψη διαφάνειας της κυβέρνησης (το θέμα του «μαύρου κουτιού») στη διαπραγμάτευση και την αναθεώρηση της συμφωνίας. Πίστευαν ότι η κυβέρνηση απέτυχε να πραγματοποιήσει τις κατάλληλες εκτιμήσεις επιπτώσεων, υποστηρίζοντας ως εκ τούτου την ανάγκη για ισχυρότερους εποπτικούς μηχανισμούς για τον έλεγχο του CSSTA.

Ωστόσο, είτε επρόκειτο για ομάδες αντίθετες στην ίδια την CSSTA είτε για εκείνες κατά της διαδικασίας του «μαύρου κουτιού», μια κοινή ουσία ήταν η επιθυμία να αποτραπεί η αύξηση της κινεζικής επιρροής στην Ταϊβάν μέσω της CSSTA, η οποία θα μπορούσε να υπονομεύσει την κυριαρχία της Ταϊβάν.