Με τις εκλογές της 8ης Φεβρουαρίου για την Εθνοσυνέλευση και τις επαρχιακές συνελεύσεις του Πακιστάν να αποτυγχάνουν να βγάλουν έναν ξεκάθαρο νικητή ικανό να σχηματίσει μια σταθερή ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η χώρα βρίσκεται σε αβεβαιότητα.
Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα που ανακοίνωσε η Εκλογική Επιτροπή του Πακιστάν, ανεξάρτητοι υποψήφιοι εξασφάλισαν τις περισσότερες έδρες κερδίζοντας 101 από τις 264 έδρες που διεκδικήθηκαν στις πρόσφατες εκλογές. Από αυτά, τα εντυπωσιακά 93 υποστηρίχθηκαν από το Πακιστάν Tehreek-e-Insaf (PTI) του Imran Khan. Αντιμετωπίζοντας νομικά εμπόδια που εμπόδιζαν το κόμμα να συμμετάσχει άμεσα στις εκλογές, οι ηγέτες του διεκδίκησαν ως ανεξάρτητοι. Το Πακιστανικό Μουσουλμανικό Σύνδεσμο-Nawaz (PML-N) αναδείχθηκε το κόμμα με τις περισσότερες έδρες (75), ακολουθούμενο από το Λαϊκό Κόμμα του Πακιστάν (PPP) (54).
Ως έχει, κανένα πολιτικό κόμμα δεν διαθέτει αρκετές έδρες για να σχηματίσει κυβέρνηση σε ομοσπονδιακό επίπεδο, καθώς απαιτούνται τουλάχιστον 134 έδρες. Αυτή η κατάσταση ανάγκασε τα κόμματα να αναζητήσουν συμμαχίες και να σχηματίσουν συνασπισμούς για να επιτύχουν τους απαραίτητους αριθμούς για τη διακυβέρνηση.
Σε μια έξυπνη προσπάθεια να αντικρούσει το αφήγημα του PTI ότι του στερείται η ευκαιρία να σχηματίσει κυβέρνηση, ο πρόεδρος του PML-N και πρώην πρωθυπουργός Σεχμπάζ Σαρίφ απηύθυνε πρόσκληση στο PTI να σχηματίσει κυβέρνηση εάν οι νικητές τους υποψήφιοι μπορούν να επιδείξουν επαρκή αριθμό στο κοινοβούλιο. Αυτή η κίνηση του PML-N είναι έξυπνη, δεδομένου ότι το PTI στερείται των απαιτούμενων αριθμών και έχει απορρίψει κατηγορηματικά κάθε προοπτική διαπραγματεύσεων με το PML-N και PPP σε εθνικό επίπεδο.
Προσθέτοντας άλλη μια ανατροπή στο πολιτικό τοπίο, τόσο το PML-N όσο και το PPP συμφώνησαν κατ ' αρχήν να συνεργαστούν και να σχηματίσουν κυβέρνηση από κοινού. Με την αριθμητική δύναμη για την επίτευξη αυτού του στόχου, τίθεται τώρα το ερώτημα: ποιος θα είναι ο προτιμώμενος υποψήφιος για τη θέση του πρωθυπουργού;
Τόσο η PPP όσο και η PML-N έχουν φιλοδοξίες να αναλάβουν αυτόν τον κρίσιμο ρόλο οι αντίστοιχοι υποψήφιοι. Η διαμάχη για την εξουσία που ακολουθεί αναμένεται να διαμορφώσει την πορεία της πολιτικής αρένας τις επόμενες ημέρες. Καθώς εξελίσσεται η κατάσταση, μένει να φανεί πώς χειρίζονται αυτά τα κόμματα αυτό το λεπτό ζήτημα και εάν μπορεί να επιτευχθεί συναίνεση.
Φαινομενικά, οι πιθανότητες ο τρεις φορές Πρωθυπουργός και ανώτατος του PML-N Ναουάζ Σαρίφ να γίνει πρωθυπουργός της χώρας μειώνονται. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το ισχυρό κατεστημένο ασφαλείας του Πακιστάν ευνοεί τον αδελφό του, Shehbaz, για την κορυφαία θέση. Ο Σεχμπάζ έχει αποδείξει στο παρελθόν την ικανότητά του να διευθύνει αποτελεσματικά μια κυβέρνηση συνασπισμού.
Το ερώτημα είναι εάν η ΣΔΙΤ θα βρει αυτή τη ρύθμιση αποδεκτή.
Η PPP επιθυμεί να αποσπάσει το μέγιστο δυνατό πριν εισέλθει σε έναν συνασπισμό με το PML-N. Έχει προτείνει τον Πρόεδρο Bilawal Bhutto Zardari για την κορυφαία θέση.
Ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο το PPP να ξεκινήσει συζητήσεις με το κόμμα του Imran Khan. Πολλά θα εξαρτηθούν από την εξελισσόμενη δυναμική μεταξύ του Khan, ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη φυλακή μετά από τέσσερις διαφορετικές καταδίκες, και του στρατιωτικού κατεστημένου.
Δεδομένου του κυρίαρχου ρόλου που συνεχίζει να παίζει ο στρατός στην πολιτική του Πακιστάν και της σκληρής σχέσης μεταξύ των στρατηγών και του PTI, τα πολιτικά κόμματα μπορεί να μην επιθυμούν να σχηματίσουν συνασπισμό με υποψηφίους που υποστηρίζονται από το PTI για να εξασφαλίσουν τη θέση του πρωθυπουργού.
Τα μόνα δύο μεγάλα κόμματα με αρκετές έδρες στο εθνικό νομοθετικό σώμα που έχουν επιδείξει προθυμία να συνεργαστούν είναι το PML-N και το PPP. Είναι προφανές ότι θα χρειαστεί να συνεργαστούν και να διαπραγματευτούν μια διευθέτηση τις επόμενες ημέρες.
Είναι ενδιαφέρον, το γεγονός ότι αυτά τα δύο κόμματα συνήλθαν τόσο γρήγορα μετά τις εκλογές υποδηλώνει ότι μπορεί να είχαν ωθηθεί από τον στρατό να το κάνουν. Δημιουργώντας την αντίληψη ότι θα σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση, το πακιστανικό κατεστημένο επιδιώκει ίσως να διαλύσει τις αντιλήψεις του κοινού για πολιτική αστάθεια στη χώρα.
Είναι εύλογο ότι ο στρατός θέλει το PML-N και το PPP να προχωρήσουν γρήγορα προς μια συμφωνία κατανομής της εξουσίας, όχι μόνο για να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη πίεση του PTI αλλά και για να εξασφαλίσουν τη συνέχιση του οικονομικού προγράμματος που ξεκίνησε στο πλαίσιο του προηγούμενου υπό την ηγεσία του Σεχμπάζ Η κυβέρνηση συνασπισμού PML-N/PPP, καθώς και η υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό τον προσωρινό πρωθυπουργό Anwaar-ul-Haq Kakar που ακολούθησε.
Επί του παρόντος, οι βασικοί κρατικοί θεσμοί δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να συνεργαστούν με τον Khan.
Μετά τις εκλογές, ο αρχηγός του στρατού Asim Munir εξέδωσε δήλωση λέγοντας: «Οι εκλογές δεν είναι ένας ανταγωνισμός μηδενικού αθροίσματος νίκης και ήττας, αλλά μια άσκηση για τον καθορισμό της εντολής του λαού». Καταγγέλλοντας την «πολιτική της αναρχίας και της πόλωσης», τόνισε ότι «το έθνος χρειάζεται σταθερά χέρια και ένα θεραπευτικό άγγιγμα για να προχωρήσει». Αν και δεν αναφέρεται ρητά, ορισμένοι ερμήνευσαν αυτά τα σχόλια ως αναφορά στον Khan, ο οποίος επέλεξε την ταραχή αντί να μιλήσει με τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Γεγονός είναι ότι το PTI κατέχει σημαντικό αριθμό εδρών στη νέα Εθνοσυνέλευση και θα μπορούσε να επιλέξει να συμμετάσχει στην αντιπολίτευση, δυσκολεύοντας έτσι τη ζωή του νέου πρωθυπουργού. Με μια ενεργή αντιπολίτευση PTI, οποιαδήποτε κυβέρνηση θα αντιμετώπιζε συνεχείς πιέσεις και αγωνίζεται να λειτουργήσει με εμπιστοσύνη.
Το PML-N και το PPP πρέπει να εξετάσουν αυτές τις δυναμικές και να εργαστούν προς ένα συνεργατικό και σταθερό μοντέλο διακυβέρνησης για να πλοηγηθούν στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας.
Θα υπάρξει περισσότερο δράμα τις επόμενες ημέρες, καθώς όλα τα πολιτικά κόμματα περιηγούνται τα συμφέροντά τους με το έθνος και τη διεθνή κοινότητα να παρακολουθούν με προσοχή.