Η Ινδονησία είναι ένα έθνος σε άνοδο. Ήδη η τέταρτη μεγαλύτερη χώρα σε πληθυσμό , προσδιορίστηκε από το Foreign Policy πέρυσι ως ένα από τα έξι swing κράτη που θα αποφασίσουν το μέλλον της παγκόσμιας πολιτικής και η οικονομία της προβλέπεται να γίνει η έκτη μεγαλύτερη στον κόσμο έως το 2027.
Η Ινδονησία , που επί μακρόν χλευάζεται ως υποβαθμισμένη στην παγκόσμια σκηνή, είναι έτοιμη να γίνει ένας ολοένα και πιο σημαντικός παγκόσμιος παίκτης λόγω του αυξανόμενου οικονομικού βάρους και της γεωγραφικής εγγύτητας με πλωτές οδούς που είναι ζωτικής σημασίας για το παγκόσμιο εμπόριο και την ασφάλεια στον Ινδο -Ειρηνικό.
Ωστόσο, η άνοδος της Ινδονησίας δεν είναι δεδομένο. Αντιμετωπίζει τρομακτικές προκλήσεις που θα μπορούσαν να εκτροχιάσουν την άνοδό της, όπως η δημιουργία επαρκών θέσεων εργασίας για τον νέο και αυξανόμενο πληθυσμό της και η πλοήγηση σε έναν ολοένα και πιο τεταμένο Ινδο-Ειρηνικό όπου αυξάνεται η πιθανότητα ένοπλης σύγκρουσης.
Έτσι, οι επερχόμενες εκλογές στην Ινδονησία αποτελούν ένα σημείο καμπής για τη μεγαλύτερη μουσουλμανική χώρα στον κόσμο, τηντρίτη μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο . Στις 14 Φεβρουαρίου, οι ψηφοφόροι θα ψηφίσουν για προεδρικούς και βουλευτές υποψηφίους, με τους πρώτους να τραβούν τη μερίδα του λέοντος της προσοχής λόγω της σημασίας της προεδρίας στο ινδονησιακό σύστημα.
Τρεις υποψήφιοι – ο Prabowo Subianto ,ο Ganjar Pranowo καιο Anies Baswedan – διεκδικούν τον πρόεδρο Joko Widodo, γνωστό ως Jokowi. Ο περιορισμένης θητείας πρόεδρος έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της θητείας του εστιασμένος στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά έγινε πιο ενεργός στις εξωτερικές υποθέσεις κατά τη δεύτερη θητεία του, με αποκορύφωμα τη φιλοξενία της συνόδου κορυφής της G-20 από τη χώρα του το 2022.
Καθώς οι υποψήφιοι διασχίζουν τα 6.000 κατοικημένα νησιά της χώρας για να προσφύγουν στους ψηφοφόρους, προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν σε μεγάλο βαθμό με βάση την προσωπικότητα και όχι την πολιτική, καθώς η πρώτη οδηγεί τελικά στη συμπεριφορά των ψηφοφόρων. Η συζήτηση για την πολιτική επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό σε εσωτερικά ζητήματα, με θέματα εξωτερικής πολιτικής κατάντη αυτών.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα κρατικά ζητήματα δεν εγγράφονται καθόλου στους Ινδονήσιους. Οι υποψήφιοι έχουν παρουσιάσει ανταγωνιστικά οράματα για τον ρόλο της χώρας τους στον κόσμο, τα οποία επιδιώκουν να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν μυριάδες διεθνείς προκλήσεις –γεωπολιτικός ανταγωνισμός , κλιματική αλλαγή , επισιτιστική ασφάλεια και πολλά άλλα– και τον αντίκτυπό τους στην οικονομική και κοινωνική ευημερία.
Ο Prabowo, ένας απόστρατος στρατηγός, θα έφερνε μια εθνικιστική προσέγγιση στο αξίωμα. Ως υπουργός Άμυνας, έχει δώσει προτεραιότητα στον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό και υποστήριξε τις αυξήσεις των αμυντικών δαπανών . Στο διπλωματικό μέτωπο, έχει υποσχεθεί να συνεχίσει την πολιτική «καλής γειτονίας» της Ινδονησίας. Οικονομικά, «[δεν] εμμένει στη νεοφιλελεύθερη άποψη» και έχει υποστηρίξει ιστορικά προστατευτικές πολιτικές.
Ο Ganjar, ο πρώην κυβερνήτης της Κεντρικής Ιάβας, δεν έχει δοκιμαστεί σε μεγάλο βαθμό στις εξωτερικές υποθέσεις. Ως πολιτικός στο καλούπι του Jokowi, ο Ganjar έχει σηματοδοτήσει μια εσωτερικά προσανατολισμένη προσέγγιση στις διεθνείς υποθέσεις. Ενώ το πολιτικό του κόμμα επέκρινε τις αυξήσεις των αμυντικών δαπανών, ήταν πιο ντροπαλός για τη θέση του, ασπαζόμενος τον αμυντικό εκσυγχρονισμό ενώ υποσχόταν μια «ελεύθερη και ενεργή εξωτερική πολιτική».
Ο Anies, ο πρώην κυβερνήτης της Τζακάρτα, είναι πιο δοκιμασμένος από τον Ganjar στην παγκόσμια σκηνή. Θέλει η Ινδονησία να διαδραματίσει έναν πιο «αποφασιστικό ρόλο» παγκοσμίως και, σε μια σιωπηρή κριτική της προσέγγισης του Jokowi, σημείωσε τη σημασία της εμφάνισης του προέδρου διεθνώς. Περιέγραψε επίσης την προσέγγιση του Jokowi ως «υπερβολικά ρεαλιστική και συναλλακτική», ενώ ζήτησε μια «εξωτερική πολιτική βασισμένη στις αξίες».
Οι υποψήφιοι έχουν λάβει σχετικά ομοιόμορφες θέσεις σε δύο ζητήματα της ημέρας: την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση και τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Και οι τρεις υποστηρίζουν ένα παλαιστινιακό κράτος – κάτι πουυποστηρίζει σθεναρά ο πληθυσμός της Ινδονησίας . Και οι τρεις θέλουν να διατηρήσουν θετικές σχέσεις με τις ΗΠΑ και την Κίνα αντί να επιλέγουν μια πλευρά μεταξύ των δύο, αλλά υπάρχουν επίσης διαφορές στις προσεγγίσεις τους σε ορισμένα ζητήματα που σχετίζονται με την Κίνα.
Μια προεδρία του Prabowo μπορεί να φέρει μια πιο διεθνώς δεσμευμένη Ινδονησία, αλλά και να εμποδίσει τη χώρα εάν επιστρέψει στις ιστορικές του απόψεις. Ο Ganjar σηματοδοτεί έναν μεγαλύτερο παγκόσμιο προσανατολισμό, αλλά το υπόβαθρό του και η ρητορική του δείχνουν επίσης μια τάση να παραμερίζει τις εξωτερικές υποθέσεις υπέρ των εσωτερικών ζητημάτων. Ο Anies μπορεί να είναι ο πιο σφαιρικός από τους τρεις, αλλά θα μπορούσε να βρεθεί συγκλονισμένος από εσωτερικά θέματα – όπως και ο Prabowo και ο Ganjar.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Prabowo έχει ένα μεγάλο προβάδισμα, αν και ένα υπολείπεται της απόλυτης πλειοψηφίας που απαιτείται για να αποφευχθεί ο δεύτερος γύρος του Ιουνίου, ενώ οι Anies και Ganjar βρίσκονται σε στενή αναμέτρηση για τη δεύτερη θέση. Ο Prabowo θα ξεκινήσει ως το φαβορί για τη νίκη, αλλά ο αγώνας θα ήταν ανταγωνιστικός, ειδικά εάν οι Anies και Ganjar ενωθούν πίσω από όποιον από αυτούς προκριθεί.
Όποιος επικρατήσει θα χρειαστεί να απαντήσει σε μια βασική ερώτηση για το μέλλον της Ινδονησίας: Θα συνεχίσει να βγαίνει με σιγουριά στην παγκόσμια σκηνή ή θα συγκρατηθεί από τον εθνικισμό, τον προστατευτισμό και τον απομονωτισμό που καθόρισαν ιστορικά την πολιτική κουλτούρα της Ινδονησίας; Εάν θέλει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει – και να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται – η πρώτη απάντηση πρέπει να κερδίσει την ημέρα.