Μια μακάβρια ρουτίνα έχει επικρατήσει στη Γάζα. Ο απολογισμός των νεκρών και των τραυματιών έχει χαθεί, ενώ συνεχίζεται σε τρελή πορεία. Οι ζωές σε αναστολή περισσότερων από 2 εκατομμυρίων ανθρώπων που δεν έχουν τα πάντα αντιμετωπίζονται με κάτι περισσότερο από μοιρολατρία. Πολλοί θα θεωρήσουν απίθανο οι εντολές που εκδόθηκαν στις 26 Ιανουαρίου από το Διεθνές Δικαστήριο (ICJ) να καταφέρουν να γκρεμίσουν ένα τείχος αδιαφορίας. Αυτές οι εντολές είναι θεωρητικά δεσμευτικές και οριστικές, αλλά το ICJ δεν είναι σε θέση να τις εκτελέσει . Ωστόσο, υπενθυμίζουν αρχές τις οποίες το Ισραήλ πρέπει να τιμάται να σέβεται αντί να επιδεικνύει περιφρόνηση απέναντί τους.

Το ICJ δεν αποφάσισε την Παρασκευή επί της ουσίας της παραπομπής της Νότιας Αφρικής . Ο τελευταίος πιστεύει ότι η στρατιωτική επιχείρηση που ηγήθηκε το Ισραήλ ως απάντηση στις σφαγές της 7ης Οκτωβρίου που διέπραξε η Χαμάς επισύρει τον χαρακτηρισμό της γενοκτονίας. Αυτή η πολύ βαριά κατηγορία πυροδοτεί λογικά μια σκληρή διαμάχη δεδομένης της προέλευσης αυτής της νομικής έννοιας.

Το Δικαστήριο, από την άλλη πλευρά, διέταξε το εβραϊκό κράτος να κάνει ό,τι είναι δυνατό για να «αποτρέψει τη διάπραξη οποιασδήποτε πράξης που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής» της Σύμβασης για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και να λάβει «όλα μέτρα στην εξουσία της για την πρόληψη και τιμωρία της άμεσης και δημόσιας υποκίνησης για διάπραξη γενοκτονίας» . Μια ευπρόσδεκτη σύσταση δεδομένων των ανησυχητικών σχολίων που προέρχεται από τον πιο δεξιό κυβερνητικό συνασπισμό στην ιστορία του Ισραήλ.

Το ICJ κάλεσε επίσης το Ισραήλ να λάβει «άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα για να καταστεί δυνατή η παροχή βασικών υπηρεσιών και ανθρωπιστικής βοήθειας που χρειάζονται επειγόντως οι Παλαιστίνιοι για να αντιμετωπίσουν τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσης που αντιμετωπίζουν» . Αυτό πρέπει να είναι αυτονόητο, ειδικά από ένα κράτος που διεκδικεί μια μορφή παραδειγματισμού παρά τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου για το οποίο εξακολουθεί να είναι ένοχο.

Μηχανή τριβής

Μπορούμε μόνο να παρατηρήσουμε ότι ο πόλεμος που διεξάγεται από τον Οκτώβριο σε μια από τις φτωχότερες και πιο υπερπληθυσμένες περιοχές στον κόσμο είναι ασυμβίβαστος με τον σεβασμό των βασικών κανόνων προστασίας των αμάχων σε περιόδους ένοπλων συγκρούσεων και ότι τροφοδοτεί μια επικίνδυνη δυναμική.

Θέτοντας τον στόχο της καταστροφής της Χαμάς, το Ισραήλ ουσιαστικά έθεσε σε κίνηση μια μηχανή για να συντρίψει τη Γάζα και τους κατοίκους της . Αυτά τα στοιχεία συνέχισαν να επαληθεύονται κατά τη διάρκεια των εβδομάδων και τώρα μηνών. Από το τέλος μιας σύντομης ανθρωπιστικής παύσης στις αρχές Δεκεμβρίου, κανένας Ισραηλινός όμηρος που απήχθη στις 7 Οκτωβρίου δεν έχει απελευθερωθεί και κανένας ηγέτης της Χαμάς δεν έχει συλληφθεί ή σκοτωθεί. Από την άλλη πλευρά, η καταστροφή που κατέστρεψε το βόρειο τμήμα της λωρίδας γης επεκτάθηκε προς τα νότια, περισσότεροι από 10.000 θάνατοι Παλαιστινίων προστέθηκαν σε έναν ατελείωτο κατάλογο, χωρίς καν να αναφέρουν τους τραυματίες που στερήθηκαν θεραπεία και τον αριθμό των Ισραηλινών στρατιωτών που σκοτώθηκαν στο η δράση υπερδιπλασιάστηκε.

Αυτή η παρατήρηση του αδιεξόδου μοιράζεται δημόσια ένα μέλος του ισραηλινού πολεμικού υπουργικού συμβουλίου, ο Gadi Eisenkot, πρώην αρχηγός του επιτελείου του ισραηλινού στρατού, ο οποίος έχασε έναν γιο και έναν ανιψιό στις μάχες. Η επίθεση της Χαμάς, τότε οι αποδεκατισμοί του ισραηλινού στρατού έθεσαν την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση σε τροχιά καταδικάζοντας δύο λαούς σε ένα ατελείωτο δράμα. Πρέπει να γίνουν τα πάντα για να αντισταθούμε. Η κατανόηση της διεθνούς δικαιοσύνης είναι απαραίτητη προϋπόθεση.