Οι εικόνες ήταν τόσο συγκλονιστικές, που ήταν δύσκολο να πιστέψουμε ότι ήταν αληθινές. Στη μέση ενός ζωντανού δελτίου ειδήσεων στην Τηλεόραση TC του Ισημερινού στο Γκουαγιακίλ νωρίτερα αυτό το μήνα, μασκοφόροι ένοπλοι εισέβαλαν στο σετ , κουνώντας όπλα και εκρηκτικά, φωνάζοντας ότι είχαν βόμβες και διέταξαν τους τρομοκρατημένους δημοσιογράφους και το προσωπικό του στούντιο -βαρελάκια στα κεφάλια τους- να ρίξουν στο πάτωμα. Οι έκπληκτοι θεατές στο σπίτι μπορούσαν να ακούσουν πυροβολισμούς στο βάθος, εν μέσω εκκλήσεων "Μην πυροβολείτε!" Εν μέσω όλου του χάους, ένας από τους ένοπλους είπε κάτι για το ότι είχε ένα μήνυμα στον πρόεδρο ότι δεν «μπλέκει με τη μαφία».

Η αστυνομία περικύκλωσε το στούντιο και τα 13 μέλη της συμμορίας συνελήφθησαν όλοι. Κάπως έτσι, κανείς δεν τραυματίστηκε ή σκοτώθηκε. Αλλά το δράμα υπογράμμισε τα βάθη της σοβαρής κρίσης ασφαλείας του Ισημερινού. Και θα μπορούσε να αποδειχθεί καθοριστικό για το μέλλον της δημοκρατίας του Ισημερινού.

Αυτό συμβαίνει επειδή, σε όλη τη Λατινική Αμερική αυτές τις μέρες, μια κρίση όπως αυτή του Ισημερινού δημιουργεί συχνά τον καταστροφικό πειρασμό να πετάξει τη δημοκρατία ως το κόστος της ανάκτησης της ασφάλειας. Πρόκειται για ένα σενάριο για το μωρό και το νερό που έχουμε δει πιο έντονα στο Ελ Σαλβαδόρ, μια χώρα της οποίας η δημοκρατία σταδιακά εξαφανίζεται σε αυτό που ο πληθυσμός φαίνεται να θεωρεί αποδεκτό τίμημα για την αποκατάσταση της τάξης .