Τις τελευταίες δεκαετίες, η Μεσόγειος έχει ανακτήσει μέρος της κεντρικής της θέσης ως κομβικό σημείο του παγκόσμιου εμπορίου μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Με χαμηλότερο κόστος από τα λιμάνια της Βόρειας Ευρώπης, υπήρξε μια ώθηση για αύξηση της ικανότητας εφοδιαστικής της περιοχής. Πιο πρόσφατα, με την πανδημία και την αυξανόμενη δυσπιστία για τη βιομηχανική εξάρτηση από την Κίνα, τα έθνη της Νότιας και της Ανατολικής Μεσογείου επωφελούνται από τις πρακτικές σχεδόν αγκυροβόλησης των ευρωπαϊκών εταιρειών που στοχεύουν στην απομάκρυνση του κινδύνου από την Κίνα. Και από την ολοκληρωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και την Αλγερία έχουν αποκτήσει ανανεωμένο ενδιαφέρον μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών.

Ο πόλεμος στη Γάζα, ωστόσο, έχει πλέον θέσει σε κίνδυνο αυτή τη θετική τάση. Σε μια χειρονομία υποστήριξης για την παλαιστινιακή υπόθεση και για να διαμαρτυρηθούν για το πολιτικό κόστος των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα, οι Χούτι της Υεμένης που υποστηρίζονται από το Ιράν έχουν στοχεύσει πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων στην Ερυθρά Θάλασσα με μια σειρά προηγμένων επιθέσεων με drone και πυραύλους καθώς και ένοπλες επιβιβάσεις . Τις τελευταίες εβδομάδες, αφού μια πολυμερής ναυτική ομάδα εργασίας απέτυχε να σταματήσει τις επιθέσεις, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους άρχισαν να απαντούν με πυραυλικά πλήγματα κατά των χερσαίων θέσεων των Χούτι στην Υεμένη. Ο κίνδυνος κλιμάκωσης έχει διαταράξει περαιτέρω τους παγκόσμιους εμπορικούς δρόμους.

Ο ντε φάκτο αποκλεισμός της διώρυγας του Σουέζ βλάπτει σαφώς τη συνδεσιμότητα της Μεσογείου και εγκυμονεί κινδύνους για άλλη μια έκρηξη πληθωρισμού. Ίσως λιγότερο προφανές, ωστόσο, είναι ότι ενισχύει επίσης ορισμένες από τις προηγούμενες τάσεις που είχαν ωφελήσει ορισμένους τομείς και χώρες της Μεσογείου. Ως αποτέλεσμα, οι διαταραχές των θαλάσσιων εμπορικών οδών μέσω της Ερυθράς Θάλασσας συνδυάζουν στοιχεία πρόκλησης και ευκαιριών για τα μεσογειακά έθνη.