Ένα οδυνηρό σενάριο διαδραματίζεται αυτήν τη στιγμή στο Ατσέχ της Ινδονησίας, που χαρακτηρίζεται από πολιτική χειραγώγηση και μια διογκούμενη ανθρωπιστική κρίση. Πρόσφυγες Ροχίνγκια που έφθασαν πρόσφατα, μια ομάδα που μαστίζεται από αδυσώπητες διώξεις και ανιθαγένεια, βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας κοινωνικοπολιτικής καταιγίδας που ξεπερνά τα σύνορα. Οι εντάσεις έφθασαν στο αποκορύφωμά τους στις 27 Δεκεμβρίου, όταν εκατοντάδες φοιτητές προχώρησαν παραπέρα, εισβάλλοντας σε ένα προσωρινό καταφύγιο για τους πρόσφυγες Ροχίνγκια σε ένα συνεδριακό κέντρο στην πρωτεύουσα της Ατσέχ, Μπάντα Ατσέχ.
Αυτή η εκδήλωση στο Aceh, με επικεφαλής φοιτητές ακτιβιστές με στενούς δεσμούς με ντόπιους πολιτικούς, είναι εμβληματικό μιας ανησυχητικής παγκόσμιας τάσης στην οποία η πολιτική δεξιά εκμεταλλεύεται πονηρά τις κοινωνικές ευπάθειες για πολιτικό όφελος.
Οι Ροχίνγκια, μια ως επί το πλείστον μουσουλμανική εθνοτική ομάδα από τη δυτική Μιανμάρ, αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό καταπίεση στην πατρίδα τους, που τονίστηκε από μια άγρια επίθεση στον στρατό της Μιανμάρ το 2017. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν περιγράψει αυτή την επίθεση ως «παράδειγμα εθνοκάθαρσης». Αφού εκδιώχθηκαν από τη χώρα τους και σε μεγάλους καταυλισμούς προσφύγων στο Μπαγκλαντές, πολλοί προσπάθησαν να αναζητήσουν καταφύγιο σε διάφορες άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ινδονησίας, με πολλούς να προσγειώνονται στο Ατσέχ, στα δυτικά της χώρας.
Με την ιστορία της σύγκρουσης και μια λεπτή κατανόηση του εκτοπισμού, η Aceh αρχικά επέκτεινε έναν βαθμό ενσυναίσθησης προς αυτά τα άτομα χωρίς ιθαγένεια. Αλλά φέτος, που έχει δει ασυνήθιστους αριθμούς Ροχίνγκια να φτάνουν δια θαλάσσης, η αφήγηση άλλαξε γρήγορα καθώς ορισμένα πολιτικά στοιχεία βρήκαν την ευκαιρία να χειραγωγήσουν το δημόσιο αίσθημα.
Κεντρικό στοιχείο της αφηγηματικής αλλαγής στο Aceh είναι ο Warija Arismunandar, φοιτητής στο STAI Al-Washliyah Banda Aceh, ο οποίος έχει αναδειχθεί ως συντονιστής πρόσφατων φοιτητικών διαδηλώσεων ενάντια στην παρουσία των Ροχίνγκια, συμπεριλαμβανομένης της βίαιης απέλασης των προσφύγων από τα καταφύγιά τους στις 27 Δεκεμβρίου. Η εμπλοκή του Warija ξεπερνά τον απλό συντονισμό, αντανακλώντας μια βαθύτερη εμπλοκή με τοπικά πολιτικά πρόσωπα.
Ο Warija είναι ο συντονιστής και βασικό μέλος της Barisan Muda Hadi Surya (BMHS), φοιτητικής ομάδας που ευθυγραμμίζεται στενά με τον πολιτικό Hadi Surya, τον πρόεδρο του Κόμματος Gerindra για τη Νότια Ατσέχ. Ο Hadi Surya είναι υποψήφιος για τη Βουλή των Αντιπροσώπων του Aceh στις εθνικές εκλογές του επόμενου μήνα, στην εκλογική περιφέρεια 9 της Aceh. Αυτή η σύνδεση υποδηλώνει μια σκόπιμη προσπάθεια να υποκινηθούν ξενοφοβικά αισθήματα για πολιτική μόχλευση. Μια τέτοια στρατηγική αποτελεί παράδειγμα της τακτικής του δεξιού λαϊκισμού, που επιδιώκει να δυσφημήσει μια επιλεγμένη εξωτερική ομάδα, όπως οι πρόσφυγες Ροχίνγκια, προκειμένου να κινητοποιήσει την υποστήριξη και να εκτρέψει την εστίαση από βαθύτερα συστημικά προβλήματα.
Το οικονομικό τοπίο της Ατσέχ, που χαρακτηρίζεται από προκλήσεις όπως οι περιορισμένες ευκαιρίες ανάπτυξης και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, την καθιστά γόνιμο έδαφος για αυτό το σήμα ξενοφοβίας. Η οικονομική απελπισία που νιώθουν πολλοί στην περιοχή είναι απτή και οδηγεί σε αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων ελλείψει εποικοδομητικών λύσεων. Σε αυτό το σενάριο, οι Rohingya, ήδη περιθωριοποιημένοι και ευάλωτοι, είναι εύκολοι στόχοι. Ο Warija και οι πολιτικοί του συνεργάτες φαίνεται να έχουν εμπλακεί σε αυτό το φλέβα οικονομικής δυσαρέσκειας, χαρακτηρίζοντας τους πρόσφυγες ως απειλή για την οικονομία και τον πολιτιστικό ιστό του Aceh. Τέτοιες αφηγήσεις είναι επικίνδυνα απλοϊκές αλλά αποτελεσματικές, αποσπώντας την προσοχή του κοινού από τις βαθύτερες αιτίες των οικονομικών τους δεινά και στρέφοντάς το προς ευάλωτους πληθυσμούς.
Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας χειραγωγικής πολιτικής είναι εκτεταμένες. Στο Ατσέχ, δημιούργησαν ένα επικίνδυνο προηγούμενο με το οποίο ακροδεξιά στοιχεία εκμεταλλεύονται τις οικονομικές και κοινωνικές ευπάθειες για να υποδαυλίσουν το μίσος και τη βία. Αυτή η τακτική δεν είναι μοναδική στην Ινδονησία. απηχεί ένα παγκόσμιο μοτίβο όπου οι περιθωριοποιημένες ομάδες δαιμονοποιούνται συστηματικά και κατηγορούνται για τα προβλήματα ενός έθνους. Αλλά ο τοπικός αντίκτυπος είναι διπλός: επιδεινώνει τα δεινά και την περιθωριοποίηση των προσφύγων Ροχίνγκια και ταυτόχρονα αποτελεί σοβαρή απειλή για τις δημοκρατικές αξίες και τις δεσμεύσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα της Ινδονησίας στο σύνολό της.
Η κατάσταση στο Aceh της Ινδονησίας είναι μια έντονη υπενθύμιση της περίπλοκης αλληλεπίδρασης μεταξύ της εθνικής πολιτικής και των παγκόσμιων ανθρωπιστικών κρίσεων. Αυτό το σενάριο αποκαλύπτει την επείγουσα ανάγκη για μια συντονισμένη προσπάθεια από τη διεθνή κοινότητα όχι μόνο για την αντιμετώπιση των άμεσων ανθρωπιστικών αναγκών των Ροχίνγκια αλλά και για την αντιμετώπιση της άνοδος της ξενοφοβικής και λαϊκιστικής πολιτικής.
Αυτή η κατάσταση εγείρει επίσης σοβαρές ανησυχίες για το πολιτικό τοπίο της Ινδονησίας, ιδιαίτερα καθώς η χώρα πλησιάζει τις εθνικές εκλογές της 14ης Φεβρουαρίου. Η εκμετάλλευση της προσφυγικής κρίσης των Ροχίνγκια για πολιτικό όφελος αντανακλά μια ανησυχητική τάση στην πολιτική της Ινδονησίας, όπου η εκλογική επιτυχία επιδιώκεται όλο και περισσότερο μέσω της χειραγώγηση ανθρωπιστικών κρίσεων. Η απάντηση της ινδονησιακής κοινωνίας σε αυτές τις τακτικές χειραγώγησης θα είναι κρίσιμη για τον καθορισμό της μελλοντικής τροχιάς της δημοκρατίας της χώρας.
Η αφήγηση που χρησιμοποιείται από πρόσωπα όπως η Warija, όπου οι πρόσφυγες παρουσιάζονται ως απειλές ή βάρη, είναι μια επικίνδυνη απλοποίηση που αγνοεί την πολυπλοκότητα της παγκόσμιας μετανάστευσης και τα θεμελιώδη δικαιώματα των εκτοπισμένων ατόμων. Αυτή η αφήγηση, αν και πολιτικά σκόπιμη, συμβάλλει σε ένα κλίμα εχθρότητας και φόβου, περιθωριοποιώντας περαιτέρω τις ήδη ευάλωτες ομάδες και διαβρώνοντας τις αρχές της συμπόνιας και της ενσυναίσθησης στη δημόσια πολιτική.
Επιπλέον, αυτή η κρίση υπογραμμίζει τη σημασία ισχυρών διεθνών μηχανισμών και συνεργασίας για την αντιμετώπιση των προσφυγικών κρίσεων. Η κατάσταση των Ροχίνγκια στο Ατσέχ είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι καμία χώρα δεν μπορεί να διαχειριστεί τέτοιες προκλήσεις μεμονωμένα. Ζητεί για ενισχυμένη δέσμευση από τη διεθνή κοινότητα να τηρήσει τις αρχές του ασύλου και της προστασίας όσων διαφεύγουν από τη δίωξη και τη βία. Οι διεθνείς οργανισμοί, οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες των πολιτών πρέπει να συνεργαστούν για να παρέχουν βιώσιμες λύσεις για τους πρόσφυγες, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν τις βαθύτερες αιτίες του εκτοπισμού, όπως οι συγκρούσεις, οι διώξεις και η φτώχεια.
Αυτή η συλλογική προσέγγιση θα πρέπει επίσης να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης και της ρητορικής μίσους που τροφοδοτούν ξενοφοβικά συναισθήματα και πολιτικές. Οι εκστρατείες εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης του κοινού είναι ζωτικής σημασίας για την αμφισβήτηση των αφηγήσεων που απανθρωποποιούν τους πρόσφυγες και δικαιολογούν την κακομεταχείρισή τους. Τελικά, η απάντηση στην κρίση στο Ατσέχ και σε παρόμοιες καταστάσεις παγκοσμίως πρέπει να βασίζεται στη δέσμευση για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, το διεθνές δίκαιο και την κοινή ευθύνη για την προστασία και την υποστήριξη των πιο ευάλωτων ανάμεσά μας.