Καθώς η Γερμανία κατευθυνόταν για τα Χριστούγεννα, ο Γερμανός Ομοσπονδιακός Γενικός Εισαγγελέας απήγγειλε κατηγορίες εναντίον 27 ατόμων για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση ή υποστήριξη σε τρομοκρατική οργάνωση και προετοιμασία μιας εξαιρετικά προδοτικής επιχείρησης.
Εννέα εξ αυτών κατηγορήθηκαν και για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Η «τρομοκρατική οργάνωση» είναι η ακροδεξιά Πατριωτική Ένωση που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2021 και ηγείται του Γερμανού επιχειρηματία που έγινε πολιτικός ακτιβιστής Heinrich XIII Prinz Reuß.
Η Πατριωτική Ένωση ήταν μέρος του ευρύτερου κινήματος Reichsbürger (Πολίτες του Ράιχ) — ένα χαλαρό δίκτυο περίπου 20.000 ατόμων που αρνούνται τη νομιμότητα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
Κατά την άποψή τους, η τελευταία πραγματικά κυρίαρχη ενσάρκωση της Γερμανίας ήταν το Γερμανικό Ράιχ. Αφού οι Σύμμαχοι νίκησαν το γερμανικό Ράιχ το 1945, φέρεται να αντικατέστησαν το γερμανικό κράτος με μια «εμπορική κατασκευή».
Στόχος των «Πολιτών του Ράιχ» είναι η αποκατάσταση του Γερμανικού Ράιχ, κάτι που συνεπάγεται την κατάργηση του σημερινού γερμανικού κράτους.
Η Πατριωτική Ένωση προχώρησε ακόμη παραπέρα: πίστευαν ότι μια ομάδα ξένων εθνών που ονομαζόταν «Συμμαχία» επρόκειτο να εισβάλει στη Γερμανία και στόχευαν να βοηθήσουν τη «Συμμαχία» να πάρει τον έλεγχο του γερμανικού εδάφους ανατρέποντας την κυβέρνηση.
Η Πατριωτική Ένωση θα μπορούσε τότε να επαναδιαπραγματευτεί με τη «Συμμαχία» την αποκατάσταση της κυριαρχίας του Γερμανικού Ράιχ.
Για να πετύχει τους στόχους της, η Πατριωτική Ένωση συγκέντρωσε εκατοντάδες πυροβόλα όπλα, χιλιάδες φυσίγγια και πολεμικό εξοπλισμό.
Η γερμανική εισαγγελία διαπίστωσε ότι η φανταστική «Συμμαχία» ήταν μια «μυστική κοινωνία κυβερνήσεων, υπηρεσιών πληροφοριών και στρατών διαφόρων κρατών», συμπεριλαμβανομένων της Ρωσίας και των ΗΠΑ, αλλά η Ρωσία ήταν το μοναδικό κεντρικό σημείο αναφοράς για την Πατριωτική Ένωση.
Αρκετά μέλη της οργάνωσης προσπάθησαν να δημιουργήσουν επαφές με Ρώσους «εκπροσώπους» της «Συμμαχίας».
Μέλη της Πατριωτικής Ένωσης επικοινώνησαν με Ρώσους διπλωμάτες στα ρωσικά προξενεία στη Λειψία, τη Φρανκφούρτη και το Μπάντεν-Μπάντεν.
Ο Prinz Reuß επισκέφτηκε αυτόν στη Λειψία μαζί με την αναφερόμενη σύντροφο ή βοηθό του Vitalia Bondarenko που έχει ρωσική υπηκοότητα.
Μέλη της Πατριωτικής Ένωσης πλησίασαν ακόμη και τον «Πολίτη του Ράιχ» Ralph Thomas Niemeyer, αυτοαποκαλούμενο ηγέτη της γερμανικής «εξόριστης κυβέρνησης» και αγαπητό του ρωσικού κρατικού τηλεοπτικού καναλιού RT, και του ζήτησαν να παραδώσει μια επιστολή στον Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ότι είχε γράψει ο Ρόις τον Μάιο του 2021. (Λίγες μέρες αργότερα, ο Νιμάγιερ ανέφερε την επιστολή στην εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας.)
Ο Γερμανός εισαγγελέας δεν βρήκε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι Ρώσοι διπλωμάτες ή άλλοι Ρώσοι ενδιαφερόμενοι είτε υποκίνησαν τις ενέργειες της Πατριωτικής Ένωσης είτε εξέφρασαν την υποστήριξή τους για τη σχεδιαζόμενη αλλαγή καθεστώτος.
Οι αφηγήσεις και οι ενέργειες της Πατριωτικής Ένωσης αντιπροσωπεύουν ένα φαινόμενο που σπάνια συζητείται στα δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Τα τελευταία 10 χρόνια, υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με τη ρωσική κακή επιρροή στη Δύση.
Σήμερα γνωρίζουμε πολλά για τις τακτικές, τα όργανα και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται από Ρώσους φορείς υπέρ του Κρεμλίνου για να αποσταθεροποιήσουν τις δυτικές κοινωνίες, να δημιουργήσουν σφήνες μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών και να υπονομεύσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Αλλά η περίπτωση της Πατριωτικής Ένωσης είναι διαφορετική: μας λέει όχι τόσο για τη ρωσική κακή επιρροή, αλλά μάλλον για τη ρωσική κακόβουλη έμπνευση.
Η έμπνευση είναι μια αμφίδρομη διαδικασία. Λειτουργεί όταν οι άνθρωποι αποκτούν επίγνωση των νέων δυνατοτήτων σε αυτό που κάνουν ή σχεδιάζουν να κάνουν, αλλά ταυτόχρονα διεγείρονται από εξωτερικούς παράγοντες και γεγονότα για να εξερευνήσουν αυτές τις δυνατότητες.
Η Πατριωτική Ένωση σκόπευε να διαλύσει το γερμανικό κράτος και στην προσπάθειά της να βρουν νέους τρόπους για να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους, υποκινήθηκαν από τον πολιτικό πόλεμο της Ρωσίας κατά της Δύσης και τη στρατιωτική επίθεση κατά της Ουκρανίας.
Εάν η Ρωσία υποστηρίζει ακροδεξιές οργανώσεις στη Δύση, γιατί να μην υποστηρίξει την Πατριωτική Ένωση;
Εάν η Ρωσία παρείχε στρατιωτική βοήθεια στους Ουκρανούς φιλορώσους αυτονομιστές το 2014, γιατί δεν θα παρείχε την ίδια στους Γερμανούς φιλορώσους «Πολίτες του Ράιχ»;
Εάν η Ρωσία εξαπέλυσε την πλήρη εισβολή στην Ουκρανία το 2022, γιατί δεν θα εισέβαλε στη Γερμανία;
Αλλά οι ενέργειες της Ρωσίας είναι μόνο ένα μέρος του εξωτερικού περιβάλλοντος που ενέπνευσε την ανάπτυξη της πολιτικής μυθολογίας της Πατριωτικής Ένωσης. Το άλλο μέρος είναι πώς αναφέρουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης για τον ρωσικό αντιδυτικό πολιτικό πόλεμο.
Κατά ειρωνικό τρόπο, ενώ τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης τείνουν να χλευάζουν τα στρατιωτικά κατορθώματα της Ρωσίας στην Ουκρανία, ταυτόχρονα τείνουν να μεγαλοποιούν τη ρωσική κακή επιρροή στη Δύση.
Αυτό έχει να κάνει πολύ με τη διαφορά μεταξύ τακτικού πολέμου και πολιτικού πολέμου.
Για το πρώτο, μετράμε την αποτελεσματικότητα των εκστρατειών των ενόπλων δυνάμεων αξιολογώντας εάν πληρούν τους κινητικούς στόχους.
Είναι αδύνατο να μετρηθεί η αποτελεσματικότητα του πολιτικού πολέμου χρησιμοποιώντας την ίδια αρχή.
Ωστόσο, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης πολύ συχνά παραποιούν την απλή ύπαρξη εργαλείων και οργάνων της ρωσικής κακόβουλης επιρροής ως πραγματική αποτελεσματικότητά τους.
Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις τακτικές και τους στόχους του ρωσικού πολιτικού πολέμου, αλλά επειδή είναι θεμελιωδώς ελαττωματικός, μεγεθύνει επίσης αδικαιολόγητα τη ρωσική επιρροή και την ανατρεπτική δύναμη, και έτσι συμβάλλει στη δύναμη έμπνευσης του ρωσικού καθεστώτος – μια δύναμη που τονώνει την ανάπτυξη αφηγήσεων και ιδεών υπέρ του Κρεμλίνου μέσα στα δυτικά αντι-κατεστημένα περιβάλλοντα, ακόμη και χωρίς την άμεση ανάμειξη Ρώσων ενδιαφερόμενων μερών.
Για να αντιμετωπιστεί η κακοήθης έμπνευση από τη Ρωσία, είναι απαραίτητο να παρέχουμε ισορροπημένα ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης που όχι μόνο θα τονίζουν τις απειλές που δημιουργούν οι επιχειρήσεις ρωσικής επιρροής, αλλά θα τονίζουν επίσης πολλές εμφανείς αποτυχίες του ρωσικού πολιτικού πολέμου. Αυτό θα μειώσει την έμφυτη δυνατότητα του καθεστώτος Πούτιν να εμπνεύσει ανελεύθερους παράγοντες στη Δύση να δράσουν ενάντια στη φιλελεύθερη-δημοκρατική τάξη.