Το «λαϊκιστικό» κύμα θα επέστρεφε λοιπόν. Οι αποδυναμωμένες δημοκρατίες θα έπεφταν η μία μετά την άλλη στον «αφιλελευθερισμό», θύματα της δυσπιστίας ενός δυσαρεστημένου εκλογικού σώματος. Οι σχολιαστές συγκεντρώνουν την Αργεντινή, την Ολλανδία και δημοσκοπήσεις που υπογραμμίζουν το προβάδισμα του Ντόναλντ Τραμπ έναντι του Τζο Μπάιντεν. ενώ ξεχνούσε την ήττα του PiS στην Πολωνία και τη νέα κυβερνητική συμφωνία που σφραγίστηκε από την αριστερά στην Ισπανία.

Για να απομακρυνθούμε από τις συλλογικές αναλύσεις του λαϊκισμού, πρέπει να συνδυάσουμε τα μαθήματα της πολιτικής οικονομίας με αυτά των εκλογικών σπουδών, μελετώντας όσο το δυνατόν περισσότερο τις κοινωνικές ομάδες που αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στους διαφορετικούς υποψηφίους και τις πολιτικές στις οποίες σχετίζονται οι διαφωνίες. θεμελιώδης.

Ας πάρουμε την Αργεντινή: Ο Χαβιέ Μιλέι έμεινε πολύ πίσω από τον υποψήφιο της κεντροαριστεράς, Σέρχιο Μάσα, στον πρώτο γύρο (αντίστοιχα 30% και 37% των ψήφων). Οι ψηφοφόροι του Milei προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τις επαρχίες, αλλά δεν περιορίζονται εκεί. Η τελευταία δεν θα είχε κερδίσει ποτέ χωρίς την υποστήριξη της Patricia Bullrich, μιας υποψήφιας από την παραδοσιακή δεξιά που ωθήθηκε σε συγκέντρωση από τον πρώην πρόεδρο Mauricio Macri. Σίγουρα, ο Massa κέρδισε στην επαρχία του Μπουένος Άιρες, αλλά στην πρωτεύουσα της Αργεντινής, βγήκε στην κορυφή μόνο στον Δήμο 8, που περιλαμβάνει τη Villa Soldati, τη Villa Lugano και τη Villa Riachuelo, με άλλα λόγια τις πιο δημοφιλείς γειτονιές.

Αντίθετα, στις προνομιούχες κατοικημένες γειτονιές του Παλέρμο, του Nuñez, του Belgrano και του Colegiales, σχεδόν το 70% των ψήφων πήγε στον Milei, όπως και άλλοι δεξιοί πρόεδροι πριν από αυτόν. Για να κυβερνήσει, ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής θα πρέπει να βασιστεί στο Κοινοβούλιο στον κεντροδεξιό συνασπισμό Juntos por el cambio («ενωμένοι για την αλλαγή»).

Πίσω με πλάτη

Στην Ολλανδία, ήδη το 2016, ο Geert Wilders ήταν μπροστά από τους δεξιούς φιλελεύθερους (VVD) του Mark Rutte λίγους μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2017, πριν τερματίσει στη δεύτερη θέση. Έξι χρόνια αργότερα, παρατηρούμε ότι το 15% των ψηφοφόρων του είχε ψηφίσει υπέρ του VVD στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, το 2021. Στο μεταξύ, ο υποψήφιος του VVD, Dilan Yesilgöz-Zegerius, είχε ανοίξει την πόρτα σε έναν συνασπισμό με τον Wilders , υπερασπιζόμενος η αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής.

Ο όρος «λαϊκιστής» χρησιμοποιείται συχνότερα για να τοποθετήσει τη δεξιά και την αριστερή αντιπολίτευση πλάτη με πλάτη. Η κοινωνικοοικονομική ανάλυση που βασίζεται σε ακριβή δεδομένα και μια ιστορική προοπτική δείχνει ότι, αντί να κατηγορούνται οι ασυνείδητοι ψηφοφόροι, θα ήταν σκόπιμο να συζητηθεί η ευθύνη των λεγόμενων «παραδοσιακών δεξιών» κομμάτων.

Σας απομένει να διαβάσετε το 10% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα προορίζονται για συνδρομητές.