Στο παρελθόν, η παρουσία των νέων ευρωβουλευτών δεν ξεπερνούσε ποτέ το 3%. Μέχρι το τέλος του 1992 (τρίτη κοινοβουλευτική περίοδος), υπήρχαν μόνο 10 νέοι ευρωβουλευτές στο ημίκυκλο.

Στην τρέχουσα νομοθετική περίοδο, οι νέοι βουλευτές εκπροσωπούνται σε όλες τις πολιτικές ομάδες.

Αλλά το Renew Europe και οι Πράσινοι έχουν υψηλότερο ποσοστό νέων ευρωβουλευτών. Και οι δύο ομάδες υποστηρίζουν μια φιλοευρωπαϊκή στάση και η επιτυχία τους ανταποκρίνεται εν μέρει στην αυξημένη συμμετοχή των νέων Ευρωπαίων προς υποστήριξη αυτών των πολιτικών δυνάμεων πριν από τέσσερα χρόνια.

Οι νέοι Ευρωπαίοι, που υποστήριζαν πιο προοδευτικά κόμματα, θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει ότι οι νεότεροι νομοθέτες θα ήταν πιο φωνητικοί για τα συμφέροντά τους και θα ήταν πιο διατεθειμένοι να κατευθύνουν την κοινή γνώμη της ΕΕ προς το μέλλον που οραματίζονται για την Ευρώπη.

Σε ένα πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο που επικεντρώθηκε στους νέους, σχεδόν το 70 τοις εκατό των ερωτηθέντων είπε ότι η φροντίδα του περιβάλλοντος είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα στην οποία πρέπει να επικεντρωθεί η ΕΕ. Περίπου οι μισοί από αυτούς πιστεύουν ότι είναι επίσης ζωτικής σημασίας η βελτίωση της εκπαίδευσης, η καταπολέμηση της φτώχειας και η δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας. Επιπλέον, το 44 τοις εκατό πιστεύει ότι η βελτίωση της υγείας και η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας είναι ζωτικής σημασίας.

Για να προσδιορίσουμε εάν οι «νεοεισερχόμενοι» στο κοινοβούλιο της ΕΕ είναι πράγματι πιο ενεργοί και πιθανόν να αμφισβητήσουν το πιο κεντρώο πολιτικό ρεύμα της ΕΕ, αναλύσαμε τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών:

Τέλεια παρακολούθηση?

Η συμμετοχή σε συνεδριάσεις και η συμμετοχή σε ψηφοφορίες αντιπροσωπεύουν τις πιο εμφανείς δραστηριότητες των βουλευτών του ΕΚ, που αποτελούν τα πρωταρχικά τους καθήκοντα. Ενώ οι ευρωβουλευτές ενδέχεται να χάνουν περιστασιακά τις συνεδριάσεις, επικαλούμενοι τοπικές εργασιακές δεσμεύσεις, ειδικά λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, καθιστώντας τη συμμετοχή στη λίστα με αυτόν τον νομοθετικό όρο κάπως ανακριβή.

Ωστόσο, είναι εφικτό να εξεταστεί το ρεκόρ ψήφων ενός ευρωβουλευτή για να εκτιμηθεί η αφοσίωσή του στην εκπλήρωση του κεντρικού του ρόλου.

Κατά μέσο όρο, οι νέοι ευρωβουλευτές εξέφρασαν τις θέσεις τους — είτε υπέρ, είτε κατά, είτε αποχές — στο 94 τοις εκατό των τελικών ψήφων. Αυτό ξεπερνά ελαφρώς τον συνολικό μέσο όρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (92,2 τοις εκατό).

Μεταξύ της νεολαίας, τα πιο «πειθαρχημένα» μέλη περιλαμβάνουν τη σοσιαλίστρια Πορτογαλίδα ευρωβουλευτή Sara Cerdas και τη φιλελεύθερη Ολλανδή ευρωβουλευτή Samira Rafaela.

Οι ευρωβουλευτές ενδέχεται να παρευρεθούν σε μια συνεδρίαση, αλλά να μην εκφράσουν τη θέση τους με οποιονδήποτε τρόπο — ουσιαστικά αγνοώντας την ψηφοφορία. Για παράδειγμα, σε 133 από τις 224 τελικές ψηφοφορίες, ο Κροάτης ευρωβουλευτής Ivan Vilibor Sincic (μη εγγεγραμμένος) ήταν παρών στη συνεδρίαση αλλά δεν εξέφρασε τη θέση του, συμμετέχοντας συχνά σε άλλες ψηφοφορίες την ίδια ημέρα.

Έχουμε αναφέρει στο παρελθόν πώς ορισμένοι ευρωβουλευτές χρησιμοποίησαν αυτή τη στρατηγική κατά τη διάρκεια ψηφοφοριών για αντιρωσικά ψηφίσματα, μειώνοντας έτσι την ενότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με το Κρεμλίνο.

Δραστηριότητα υψηλότερη του μέσου όρου

Κατά μέσο όρο, οι νέοι ευρωβουλευτές είναι πιο ενεργοί όσον αφορά την πρόταση τροπολογιών, την εκφώνηση ομιλιών στην ολομέλεια, την παροχή γραπτών εξηγήσεων για την ψήφο τους, την υποβολή γραπτών ερωτήσεων στους ομιλητές ή την υποβολή ατομικών προτάσεων για σημαντικά θέματα.

Συγκεκριμένα, είναι πολύ πιο διατεθειμένοι να προτείνουν τροπολογίες — με περίπου 1.413 τροπολογίες σε τέσσερα χρόνια, σε σύγκριση με 1.089 τροπολογίες για το υπόλοιπο κοινοβούλιο.

Η Alicia Homs Ginel και η Sara Cerdas του S&D εισήγαγαν τροπολογίες πιο συχνά από άλλους βουλευτές. Αντίθετα, ο Ivan Vilibor Sincić και ο Mario Furore, ευρωβουλευτές χωρίς ομαδική συμμετοχή, υπέβαλαν μερικές τροπολογίες, κάτι που είναι κατανοητό, δεδομένου ότι πολλές τροπολογίες προετοιμάζονται εντός των πολιτικών ομάδων.

Επίσης, οι νέοι ευρωβουλευτές ήταν οι πιο συχνοί ομιλητές στις συνόδους ολομέλειας (62 έναντι 50). Η κάτοχος του ρεκόρ είναι η Γαλλίδα πολιτικός Manon Aubry, η οποία έχει μιλήσει 143 φορές μέχρι το φθινόπωρο του 2023. Αυτό δεν είναι τυχαίο: είναι συμπρόεδρος της Αριστεράς και συχνά μιλά για λογαριασμό της πολιτικής της ομάδας. Ακολουθεί η Sara Cerdas από τους S&Ds, η οποία έδωσε μια ομιλία 120 φορές.

Παραδόξως, ο μη εγγεγραμμένος ευρωβουλευτής Ivan Sintić από το μικρό λαϊκιστικό κόμμα Key to Croatia ανέβηκε επίσης στο βήμα τόσες φορές με τον Serdas. Για παράδειγμα, δεν μπορούσε να μείνει σιωπηλός στις 19 Οκτωβρίου όταν σχολίασε την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς. Ο Σίντιτς επέμεινε στην υποχρεωτική εφαρμογή του μοντέλου των δύο κρατών και κάλεσε τις «μεγάλες δυνάμεις» να παρέμβουν για να αναγκάσουν και τις δύο πλευρές.

Από τους νέους ευρωβουλευτές που είναι στο κοινοβούλιο από το 2019, ο Christian Doleschal από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) μίλησε πολύ λιγότερο συχνά από τους συναδέλφους του και λιγότερο από τον μέσο ευρωβουλευτή. Ανέβηκε στο βήμα μόνο 11 φορές, κυρίως για να εκφράσει τις απόψεις του για την περιβαλλοντική ατζέντα.

Μια εντυπωσιακή διαφορά μεταξύ των νέων ευρωβουλευτών είναι η κλίση τους να παρέχουν γραπτές εξηγήσεις για τις αποφάσεις ψηφοφορίας τους. Είναι τρεις φορές πιο διατεθειμένοι να εξηγήσουν τις θέσεις ψήφου τους στους ψηφοφόρους σε σύγκριση με τον μέσο ευρωβουλευτή (46 έναντι 16). Συγκεκριμένα, μόνο εννέα νεαροί ευρωβουλευτές έχουν δώσει 200 ή περισσότερες τέτοιες εξηγήσεις από το 2019. Η Sara Cerdas έχει χρησιμοποιήσει αυτό το δικαίωμα εκπληκτικά 1275 φορές, εξηγώντας κάθε ψήφο της.

Η συχνότητα παροχής γραπτών εξηγήσεων φαίνεται να είναι προσωπική επιλογή.

Ο μόνος τομέας όπου οι νέοι ευρωβουλευτές φαίνονται λιγότερο δραστήριοι από άλλους είναι η υποβολή μεμονωμένων προτάσεων (11 έναντι 14). Αυτό οφείλεται στην καθιερωμένη πολιτική παράδοση στην Ε.Ε. Συνήθως, μεμονωμένες προτάσεις υποβάλλονται από πιο έμπειρους ευρωβουλευτές που έχουν συγκεντρώσει σημαντική πολιτική επιρροή είτε εντός του κόμματός τους είτε σε ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό αυξάνει την πιθανότητα να δοθεί προσοχή στο ψήφισμα και να μην αγνοηθεί.

Το mainstream κυριαρχεί

Δεδομένης της γενικής τάσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να ψηφίζει με συγκεντρωτικό τρόπο, αναλύσαμε συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο οι ευρωβουλευτές ψήφισαν τα 14 πιο σημαντικά ψηφίσματα της 9ης σύγκλησης. Αυτά τα ψηφίσματα περιλάμβαναν καίρια θέματα όπως ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι νέοι μεταναστευτικοί κανονισμοί, ο νόμος περί τεχνητής νοημοσύνης και άλλα.

Το πολιτικό ρεύμα εντός του κοινοβουλίου της ΕΕ καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα σχήματα ψηφοφορίας των μεγάλων παρατάξεων: ΕΛΚ (177 ευρωβουλευτές), S&D (143 ευρωβουλευτές) και Renew Europe (101 ευρωβουλευτές). Αυτές οι ομάδες ευθυγραμμίζονται κατά κύριο λόγο με τις φιλοευρωπαϊκές προοπτικές στα περισσότερα ζητήματα και γενικά υποστηρίζουν θέσεις σύμφωνα με άλλα όργανα της ΕΕ, όπως η Επιτροπή της ΕΕ και το Συμβούλιο της ΕΕ.

Στην αντίθετη ομάδα βρίσκονται οι ευρωσκεπτικιστές, που προέρχονται από τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς & Μεταρρυθμιστές (ECR, 66 ευρωβουλευτές) και την Ταυτότητα (ID, 62 ευρωβουλευτές). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μεταξύ των νέων ευρωβουλευτών που καταψήφισαν συχνά την πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι κυρίως οι εκπρόσωποι αυτών των ομάδων.

Οι νέοι ευρωβουλευτές Johan Nissinen και Michiel Hoogeveen χαρακτηρίζουν τους εκπροσώπους του ECR, έχοντας καταψηφίσει την πλειοψηφία των ευρωβουλευτών σε περισσότερες από τις μισές τελικές ψηφοφορίες. Ο Τζόρνταν Μπαρντέλα της ID, ο νεαρός διάδοχος της αρχηγού του ακροδεξιού γαλλικού κόμματος Εθνικού Ράλι Μαρίν Λεπέν, βρίσκεται επίσης ανάμεσά τους, έχοντας καταψηφίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο 43 τοις εκατό των ψήφων.

Ο κατάλογος περιλαμβάνει επίσης τον Jaak Madison, επίσης από το ID, που εκπροσωπεί το εθνικό λαϊκιστικό Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα της Εσθονίας. Η πτέρυγα νεολαίας της, το Blue Awakening, διοργανώνει λαμπαδηδρομίες που έχουν συγκρίνει με γεγονότα στη Γερμανία της δεκαετίας του 1930. Η Μάντισον απέκλινε από την πλειοψηφία των ευρωβουλευτών στο 42 τοις εκατό των ψήφων.

Οι Nissinen και Hoogeveen ψηφίζουν διαφορετικά από την πλειοψηφία του ECR σε πάνω από το ένα τρίτο των περιπτώσεων. Είναι πιθανό να υιοθετήσουν μια πιο ριζοσπαστική και αντίθετη στάση με την ευρωπαϊκή επικρατούσα τάση για μεγαλύτερο αριθμό ψηφισμάτων σε σύγκριση με άλλα μέλη της πολιτικής τους ομάδας. Αντίθετα, ο Bardella τηρεί την πειθαρχία των πολιτικών ομάδων πολύ πιο συχνά.

Οι νέοι ευρωβουλευτές από φιλοευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες επιδεικνύουν επίσης αυστηρή τήρηση της κομματικής γραμμής, με αποτέλεσμα ελάχιστες αλλαγές στο πολιτικό ρεύμα προς τα συμφέροντα της νεολαίας.

Παρά την αντίθεσή της στην πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι νέοι ευρωβουλευτές υποστήριξαν το βέτο στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να συμπεριλάβει συγκεκριμένους τομείς παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και φυσικού αερίου στον κατάλογο των περιβαλλοντικά βιώσιμων οικονομικών δραστηριοτήτων.

Οι νεότεροι ευρωβουλευτές επέδειξαν λιγότερο συμβιβαστική στάση σε ένα θέμα που συνδέεται άμεσα με την περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ, που σχετίζεται με το μέλλον τους.

Ακόμη και όντας πιο ενεργοί και πιο επικοινωνιακοί με τους ψηφοφόρους με διάφορα μέσα, οι νέοι ευρωβουλευτές δεν έχουν σχηματίσει μια ξεχωριστή ομάδα που να υπερασπίζεται ειδικά τα συμφέροντα των νέων Ευρωπαίων. Η κύρια εστίασή τους παραμένει στις κομματικές τους σχέσεις.

Το κυρίαρχο σύστημα κομματικής πειθαρχίας και πολιτικών συνελεύσεων εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου επηρεάζει και κατευθύνει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των νέων ευρωβουλευτών.