Εδώ είναι λίγα παραδείγματα φτωχών και υπανάπτυκτων χωρών που υιοθέτησαν το δυτικό πολιτικό μοντέλο και συνέχισαν να γίνονται επιτυχημένες και ευημερούσες ως αποτέλεσμα, και πολλά παραδείγματα χωρών που δεν το έκαναν.

Υπάρχει λόγος για τον οποίο το δυτικό δημοκρατικό μοντέλο δεν λειτουργεί όταν επιβάλλεται σε άλλες χώρες. Οι δυτικές χώρες δεν έγιναν δημοκρατίες και μετά έγιναν ευημερούσες. Πρώτα ευημερούσαν και μετά έγιναν δημοκρατίες. Ακολουθώντας μια εκμεταλλευτική οδό εκσυγχρονισμού, αυτό είναι περισσότερο δυνατό.

Πρώτον, εκμετάλλευση της δικής τους εργατικής τάξης, που έγινε κτηνοτροφική εργοστασιακή στις βιομηχανικές πόλεις.

Δεύτερον, εκμετάλλευση άλλων χωρών, τις οποίες εισέβαλαν, κατέλαβαν και αποίκησαν.

Τρίτον, η εκμετάλλευση του περιβάλλοντος. Η Δύση χρειάστηκε 200 χρόνια για να καταλάβει ότι ο εκσυγχρονισμός που επιτυγχάνεται με την καταστροφή του περιβάλλοντος δεν είναι καλή ιδέα.

Ο εκσυγχρονισμός της Κίνας σαφώς δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτό το μοντέλο. Αντίθετα, βασίζεται σε ένα σύνολο δομών και διαδικασιών και σε μια σειρά ενεργειών που μαζί αποτελούν την Ολόκληρη τη Λαϊκή Δημοκρατία.

Έχω μόνο χώρο σήμερα να μιλήσω για τις δομές και τις διαδικασίες, οι οποίες βασίζονται σε αυτό που αποκαλώ The Three C – Συνεργασία, Διαβούλευση και Συναίνεση. Στις δύο συνόδους, έχετε το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο, που εκλέγεται άμεσα από τη βάση και την Πολιτική Συμβουλευτική Διάσκεψη του Κινεζικού Λαού, που εκπροσωπεί κάθε πτυχή της κοινωνίας – πολιτικά κόμματα, περιφέρειες, εθνοτικές ομάδες και μια ολόκληρη σειρά βιομηχανικών, επαγγελματιών, οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα. Όλοι μαζί, αυτοί αντιπροσωπεύουν τη Συνεργασία.

Όσον αφορά τη νέα νομοθεσία, κάθε Κινέζος πολίτης έχει συνταγματικό δικαίωμα να κάνει σχόλια και προτάσεις και οι νομοθετικές αρχές έχουν συνταγματική υποχρέωση να τις ακούν. Αυτές οι προτάσεις συχνά υιοθετούνται. Αυτή είναι η Διαβούλευση.

Ένα σύστημα που βασίζεται στη συνεργασία και τη διαβούλευση σημαίνει ότι μπορείτε να προγραμματίσετε μακροπρόθεσμα, και αυτό είναι κάτι που η Κίνα κάνει πολύ καλύτερα από τις δυτικές χώρες. Για παράδειγμα, το 2021 η Κίνα έστρεψε την εστίασή της στον Στόχο της Δεύτερης Εκατονταετηρίδας – που αναμένεται να παραδοθεί το 2049. Αυτή είναι η Κίνα που ανυπομονεί για σχεδόν 30 χρόνια. Αλλά στην πραγματικότητα, η εργασία για τις ιδέες πίσω από τον Στόχο της Δεύτερης Εκατονταετηρίδας ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του 13ου Εθνικού Συνεδρίου το 1988. Αυτό ήταν η Κίνα που κοιτούσε μπροστά 60 χρόνια. Όταν σχεδιάζετε τόσο μακριά για το μέλλον, είστε σε θέση να οικοδομήσετε μια αίσθηση κοινού σκοπού. Έτσι αναπτύσσεται η Συναίνεση.

Οι δυτικοί επικριτές συχνά απορρίπτουν το σύστημα της Κίνας επειδή «δεν υπάρχει αντιπολίτευση» και είναι «λάστιχο». Αλλά η Κίνα δεν χρειάζεται την ψευδή «αντιπολίτευση» της Δύσης. Το σύστημα της Κίνας προσφέρει πολύ καλύτερα αποτελέσματα σε πολύ περισσότερους ανθρώπους, επειδή η μακροπρόθεσμη συνεργασία και η εκτεταμένη διαβούλευση δημιουργούν πραγματική συναίνεση.

Και οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν καμία χρησιμότητα για τους πολιτικούς που είναι αφοσιωμένοι στην προώθηση των προσωπικών τους συμφερόντων ως γρανάζια στην κομματική τους μηχανή. Χρειάζονται πολιτικούς που είναι πραγματικά αφοσιωμένοι στο δημόσιο καλό, και μάλιστα πρόθυμοι να θυσιάσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, αν χρειαστεί.

Είναι δύσκολο να το πετύχεις αυτό σε έναν βίαιο και ανταγωνιστικό κόσμο όταν οι προσπάθειές σου υπονομεύονται από ισχυρές εξωτερικές δυνάμεις που χειραγωγούν τη χώρα σου για τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα. Εδώ μπαίνει η ιδέα της Κίνας για μια Παγκόσμια Κοινότητα Κοινού Μέλλοντος.

Πουθενά η διάκριση μεταξύ δυτικού και κινεζικού εκσυγχρονισμού δεν είναι πιο σαφής από την προσέγγισή τους στην παγκόσμια κοινότητα. Οι δυτικές χώρες λειτουργούν με το μοντέλο νίκης-ήττας. Κοιτάζουν τον κόσμο γύρω τους και βλέπουν απειλές για την ηγεμονία τους.

Αντίθετα, η Κίνα λειτουργεί με ένα μοντέλο win-win. Η Κίνα κοιτάζει τον κόσμο γύρω της και βλέπει ευκαιρίες να μοιραστεί την επιτυχία της με άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες στη συνέχεια θα ανατροφοδοτήσουν την Κίνα.

Έτσι, η Κίνα χτίζει υποδομές, ενώ η Δύση ρίχνει βόμβες.

Το κινεζικό πνεύμα ενσαρκώνεται τέλεια από την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI). Μία από τις βασικές αρχές του BRI είναι η συνδεσιμότητα μέσω υποδομής. Υπάρχει ένα παλιό ρητό στην Κίνα «Αν θέλεις ευημερία, χτίστε έναν δρόμο», και είναι πολύ εύκολο να δείξουμε την αλήθεια αυτού.

Φανταστείτε ένα φτωχό νοικοκυριό σε μια απομακρυσμένη αγροτική περιοχή, που ζει μια ζωή επιβίωσης. Έχουν αρκετή γη και εργατικό δυναμικό για να παράγουν περισσότερες καλλιέργειες, αλλά το ταξίδι στην πλησιέστερη αγορά είναι ένα ταξίδι έξι ωρών σε ανώμαλα ορεινά μονοπάτια. Οι επιστροφές δεν δικαιολογούν την προσπάθεια. Έτσι εγκλωβίζονται στη φτώχεια.

Αλλά αν φτιάξω έναν δρόμο κατά μήκος μιας κοιλάδας και μια γέφυρα σε ένα ποτάμι και μειώσω το ταξίδι σε 30 λεπτά, οι προοπτικές του νοικοκυριού μεταμορφώνονται. Μπορούν να καλλιεργήσουν και να πουλήσουν περισσότερες καλλιέργειες και να επενδύσουν τις αποδόσεις στο σπίτι τους, τη φάρμα τους ή την οικογένειά τους.

Και ακριβώς η ίδια λογική ισχύει για μια χώρα με αυτό το νοικοκυριό. Το να μπορείς να μετακινείς ανθρώπους και προϊόντα και πληροφορίες, γρήγορα και αποτελεσματικά, είναι το κλειδί για την ευημερία. Και αυτό είναι που τραβάει τη διαδικασία εκσυγχρονισμού της Κίνας μαζί με την Παγκόσμια Κοινότητα του Κοινού Μέλλοντος.

Η Παγκόσμια Κοινότητα βασίζεται στο ανοιχτό μοντέλο ανάπτυξης της Κίνας, το οποίο χαρακτηρίζει την ισότητα, τις κοινές δράσεις, τα κοινά οφέλη και την παραμερισμό των διαφορών στην επιδίωξη κοινών συμφερόντων. Ο εκσυγχρονισμός της Κίνας της έδωσε κορυφαία στον κόσμο τεχνογνωσία σε φυσικές υποδομές και υποδομές πληροφοριών, καθώς και την οικονομική δύναμη για να αναλάβει και να παραδώσει έργα μεγάλης κλίμακας.

Αυτή ακριβώς είναι η υποστήριξη που χρειάζονται οι αναπτυσσόμενες χώρες και ο παγκόσμιος Νότος, και αυτός είναι ο λόγος που όλο και περισσότερες χώρες στρέφονται προς την Κίνα ως εταίρο άξιο φιλίας, εμπιστοσύνης και σεβασμού. Ίσως μια μέρα ακόμη και η Δύση να βγάλει τις παρωπίδες της, να παραμερίσει την ξεπερασμένη απληστία της για εξουσία και ηγεμονία και να ενωθεί με εμάς τους υπόλοιπους στην οικοδόμηση ενός καλύτερου και φωτεινότερου κόσμου.

[Φωτογραφία από τον Alex Needham, μέσω Wikimedia Commons]

*Ο David Ferguson, ανώτερος συντάκτης μετάφρασης στο Foreign Languages Press, μοιράστηκε τις γνώσεις του σχετικά με αυτά τα θέματα καθώς μόλις ολοκληρώθηκε στο Guangzhou το Συνέδριο Understanding China που φιλοξενήθηκε από το China Institute for Innovation and Development Strategy. Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι αυτές του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τη συντακτική στάση του TGP. Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο CGTN .