Μπαίνω στο λεωφορείο 38 και ο οδηγός είναι ευδιάθετος καθώς παραλαμβάνει και αποβιβάζει συνταξιούχους, μωρά, φλύαρους μαθητές και ένθερμους νέους επαγγελματίες.

Είμαστε μια πολύχρωμη, πολυπολιτισμική και πολλαπλών γενεών παρτίδα που κάνουμε τις δραστηριότητές μας σε μια ευρωπαϊκή πόλη που, όπως και άλλες σε ολόκληρη την ήπειρο, είναι ζωντανή και ποικιλόμορφη.

Τότε, η αλλαγή συμβαίνει.

Φτάνουμε στο Place Luxembourg , την καρδιά της συνοικίας της ΕΕ, τα κεντρικά γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τον κατ' εξοχήν κυνηγότοπο των ευρωκρατών, των ευρωβουλευτών και των πολυάριθμων κρεμαστών τους.

Καθώς κατεβαίνω από το λεωφορείο, πέφτω μέσω μιας αόρατης πύλης σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο.

Δεν υπάρχουν συνοριοφύλακες, ούτε διαβατήριο να δείξω, αλλά ως δια μαγείας η πολύχρωμη «φούσκα του λεωφορείου» μου αντικαθίσταται από ένα παράξενο μονοχρωματικό σύμπαν.

Έχω μπει στο «Brussels So White».

Ο χρόνος μένει ακίνητος καθώς προχωρώ σε μια γεμάτη εκδήλωση με βασικές ομιλίες και συζητήσεις σε πάνελ για —τι άλλο — την τρέχουσα κατάσταση της Ευρώπης.

Οι ευρωσπαστικοί σαν εμένα αγαπούν όλες αυτές τις ασφαλείς και χαλαρωτικές συζητήσεις με βανίλια. Μιλάμε εύκολα και εύγλωττα για τις πολλαπλές κρίσεις της Ευρώπης και συζητάμε τι συμβαίνει στην Ουάσιγκτον, στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και στις ταραγμένες σχέσεις της ΕΕ με την Κίνα.

Υπάρχει ακόμη και ένα ντροπαλό νεύμα για το πώς η «κρίση της Μέσης Ανατολής» μπορεί να επηρεάσει την Ευρώπη. ( Spoiler alert : έχει ήδη, πολύ άσχημα).

Στο τέλος, βγαίνουμε κάπως καθησυχασμένοι. Η ΕΕ είναι ισχυρή, και με λίγη προσαρμογή εδώ κι εκεί, θα είναι εντάξει.

Μετά από ένα γρήγορο φλιτζάνι τσάι, ένα άλλο ραντεβού γνέφει. Ήρθε η ώρα να συναναστραφείτε με εκπροσώπους της εταιρικής Ευρώπης σε ένα μοντέρνο μπαρ λίγο έξω από την ευρωπαϊκή συνοικία.

Υπαινιγμός διαφορετικότητας — αλλά αυτό είναι μόνο οι φύλακες

Υπάρχει ένας ευπρόσδεκτος υπαινιγμός διαφορετικότητας μεταξύ των καλεσμένων και κυρίως μεταξύ εκείνων που φρουρούν την είσοδο και σερβίρουν φαγητό και ποτά. Τα καναπεδάκια νόστιμα, τα κοκτέιλ θεϊκά. Και μετά πάω ξανά σε άλλο σύμπαν.

Είναι η συγκέντρωση του Diaspora Vote EU και η Celine Fabrequette, η «αυτή που κάνει τα πράγματα» στον οργανισμό, φιλοξενεί μια κατάμεστη αίθουσα νεαρών μαύρων και καφέ κινητών και σέικερ που θέλουν να σκάσουν τη φούσκα των Βρυξελλών.

Είμαστε μια φλύαρη παρέα. Η συζήτηση για το δείπνο έχει να κάνει με το να πειστούν όλοι όχι μόνο να ψηφίσουν στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του επόμενου έτους αλλά και μια μέρα, ενδεχομένως, να είναι υποψήφιοι.

Δεν είναι όλοι πεπεισμένοι.

Μια νεαρή δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων λέει ότι θα ήθελε να εργαστεί στην ΕΕ, αλλά «δεν υπάρχει κανένας εκεί που να μου μοιάζει — οπότε δεν νομίζω ότι θα κάνω καν αίτηση».

Ένας άλλος θέλει να γίνει μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά ρωτά "για ποιον λόγο, δεν υπάρχει θέση για νέους μαύρους πολιτικούς στην ΕΕ, άρα υπάρχει πράγματι νόημα;"

Ναι, υπάρχει, λέω, ξανά και ξανά. Πρέπει να προσπαθήσεις. Κάντε τη φωνή σας να ακουστεί. Μην αποθαρρύνεστε. Η ώρα είναι κατάλληλη, όλοι θέλουν αλλαγή.

Δεν ξεκολλάνε τόσο εύκολα. "Το λες — αλλά το πιστεύεις πραγματικά; Κάτι από αυτά;" ρωτάει κανείς.

Έχουν ένα σημείο. Όπως υπογραμμίστηκε από τον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ , η ζωή ως έγχρωμος Ευρωπαίος δεν είναι περίπατος στο πάρκο. Συνολικά, οι εμπειρίες φυλετικών διακρίσεων έχουν αυξηθεί στην ΕΕ τα τελευταία επτά χρόνια παρά ορισμένες προσπάθειες να σταματήσει η σήψη.

Ωστόσο, σε μια καλή μέρα, μπορείτε να νιώσετε τους ανέμους της αλλαγής να πνέουν διστακτικά σε όλο το οικοσύστημα της ΕΕ, καθώς προσπαθεί να προσαρμοστεί στον 21ο αιώνα μέσω πρωτοβουλιών όπως το InclusivEU.

Τα θεσμικά όργανα της ΕΕ προσπαθούν να διαφοροποιήσουν τις προσλήψεις και υπάρχει μια πρόσφατη δήλωση της ΕΕ που χαρακτηρίζει την ισλαμοφοβία και τον αντισημιτισμό ως εξίσου κατακριτέα.

Υπάρχει επίσης η απόφαση για αναβάθμιση του καθεστώτος των σημερινών στελεχών ή «συντονιστών» που εργάζονται για τον αντισημιτισμό, το αντιμουσουλμανικό μίσος και τον αντιρατσισμό.

Ωστόσο, αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι ένας πανίσχυρος Επίτροπος της ΕΕ —πιθανώς ένας αντιπρόεδρος— που μπορεί να αντιμετωπίσει όλες τις μορφές ρατσισμού και όχι το σημερινό σύστημα που δημιουργεί σπάταλα ανταγωνιστικά μονοπάτια.

Υπάρχουν όμως και πολλές κακές μέρες.

Ο κεντρώος Ντόναλντ Τουσκ μπορεί τώρα να είναι επικεφαλής στην Πολωνία, αλλά ο εκλογικός θρίαμβος του ακροδεξιού Ολλανδού πολιτικού Γκέερτ Βίλντερς ενίσχυσε τους φόβους ότι η ΕΕ διολισθαίνει όλο και περισσότερο προς τα δεξιά.

Μπορούμε είτε να κοιτάξουμε μακριά είτε να βοηθήσουμε στη σωστή πορεία.

Η επιλογή της δεύτερης επιλογής απαιτεί σκληρή δουλειά για να σπάσει τα εμπόδια φυλής, θρησκείας και οικονομικού/κοινωνικού υπόβαθρου που χωρίζουν τις Βρυξέλλες της ΕΕ σε ασύνδετα παράλληλα σύμπαντα.

Μυρίζοντας τη νίκη, η ακροδεξιά της Ευρώπης —που συχνά ενθαρρύνεται από τους κυρίαρχους πολιτικούς που ασπάζονται και ενισχύουν τη ρητορική και τις πολιτικές τους— συνεργάζονται για να δημιουργήσουν ένα ρατσιστικό, εσωστρεφές και αντιμεταναστευτικό μπλοκ.

Είναι καιρός οι προοδευτικές, ανοιχτές και στραμμένες προς το μέλλον ομάδες της Ευρώπης να επιδείξουν παρόμοια αποφασιστικότητα και συλλογική κινητοποίηση.

Τα δύο οράματα της Ευρώπης θα δοκιμαστούν στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον προσεχή Ιούνιο. Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα μπορούσε να είναι μια δύσκολη κλήση.

Ας αξιοποιήσουμε, λοιπόν, τις επόμενες μέρες για να απολαύσουμε τα Χριστούγεννα και μετά να ετοιμαστούμε να κάνουμε το 2024 μια πραγματικά χαρούμενη Πρωτοχρονιά για όλους, εδώ στον πλανήτη γη.